Jak przygotować dzieci do poznania biologicznego ojca?

Dzień dobry,

czy córki mają świadomość, że “tata”, który ich wychowuje nie jest ich prawdziwym ojcem? W takich przypadkach najlepiej od samego początku ukazać dzieciom prawdę i przedstawić sytuację na ich dziecięcy sposób. 

Natomiast przed ewentualnym spotkaniem ojca z dziećmi trzeba ustalić pewne zasady z byłym partnerem. Czy to nie jest jednorazowy poryw ojcostwa na zasadzie spotkam się z nimi raz i zniknę z ich życia. Czy były partner jest w trakcie uzależnienia - w tym wypadku przekazanie opieki nad dziećmi nawet na kilka godzin nie będzie dobrym pomysłem. I przede wszystkim: dlaczego po 2 latach pojawiła się u niego potrzeba poznania swoich córek? Czemu wcześniej nie był obecny?

Patrząc na to z innej perspektywy obawiam się, że odwlekając w czasie przekazanie informacji bliźniaczkom o ich prawdziwym ojcu może skutkować w przyszłości ogromnym żalem córek do Pani jako do matki. Myślę, że dobrze by było, aby od samego początku znały historię swojego pochodzenia. Bo jeśli nie zrobi tego Pani, to jest duże prawdopodobieństwo, że nawet ukrywając ten fakt, może za Panią zrobić to były partner lub osoby z Państwa najbliższego otoczenia. 

Warto też umówić się na jednorazową konsultację do psychologa i opracować plan działania. 

Pozdrawiam :)

Dzień dobry,

na pewno najważniejsze, żeby w tej nowej sytuacji, zarówno Pani jak i dzieci, czuły się bezpiecznie. Spotkanie nie musi być długie, powinno być na warunkach, które będą odpowiadały na Pani potrzeby bezpieczeństwa. Komunikaty do dzieci, powinny być dopasowane do ich wieku, a więc nie bardzo skomplikowane, ale jednocześnie w miarę możliwości opisujące poprawnie rzeczywistość. Warto też przygotować się na echo emocjonalne, które w dzieciach i w całej rodzinie, może zostawić takie spotkanie, a więc być też gotowym na wspieranie dzieci i bycie życzliwym dla siebie przez dni poprzedzające oraz następujące po spotkaniu.

Jeśli szuka Pani szczegółowej porady, to myślę, że najlepszym rozwiązaniem będzie udanie się na konsultację z psychologiem dziecięcym. Specjaliści z tego obszaru są dobrze zaznajomieni z psychologią rozwojową i najlepiej dordzą jak opowiedzieć dziecku prostymi słowami o skomplikowanych sprawach.

Pozdrawiam, Aleksandra Działo

Dzień dobry,

dobrze, że chce się Pani przygotować na przekazanie takiej informacji i szuka wsparcia. Ważne, aby najpierw ustalić z tatą biologicznym w jaki sposób chce uczestniczyć w życiu córek. Czy wynika to z potrzeby jednorazowego spotkania czy gotowości do regularnych spotkań. Aby wprowadzenie biologicznego taty, którego dotąd dzieci nie znają odbyło się bez napięcia czy stresu ważne również abyście Państwo - Pani oraz obecny partner byli oswojeni i wewnętrznie pogodzeni z tą decyzją. Dzieci bardzo odczuwają emocje swoich rodziców i im większy spokój będzie u Państwa tym większe poczucie bezpieczeństwa dla dzieci w nowej sytuacji.

Zanim dojdzie do spotkania warto wprowadzić dzieci w temat tego, że rodziny mogą wyglądać różnie. Są książeczki którymi można się wesprzeć, w których językiem dziecka opisane są różne rodziny. Kluczowe jest zapewnienie dzieciom bezpieczeństwa i przewidywalności w tej sytuacji. Pomóc mogą w tym dostosowane do ich wieku rozmowy i zapewnienia, że Pani i Partner jesteście przy nich i dla nich i w tym zakresie nic nie ulega zmianie. 

Serdeczności

Aleksandra Kaźmierowska 

Witam! 
To, czy przedstawić 2-latkom biologicznego ojca jako „tatę” czy też „wujka”/”przyjaciela” zależy od tego, jakie są jego intencje i czy planuje on regularne spotkania z dziećmi. Odpowiedz sobie na podstawowe pytanie: czy biologiczny ojciec jest gotów zaangażować się w życie dzieci na stałe i w pełni? Bo jeśli ma to być jednorazowe spotkanie mające na celu zaspokojenie własnych potrzeb ojca biologicznego (ciekawość, wyrzuty sumienia itd.), to może nie jest to odpowiedni moment na wprowadzanie w życie dziewczynek „nowego taty”? 

Nagła informacja o „drugim tacie”, czy też „prawdziwym tacie” będzie dla dzieci w tym wieku dezorientująca i stresująca, szczególnie jeśli do tej pory uważały Twojego obecnego partnera za swojego tatę. Ze swojego doświadczenia wiem, że dzieci w wieku 6-lat są już w stanie zrozumieć, że mają np. dwie mamy – mamę biologiczną, która nosiła w brzuszku i urodziła, ale miała zbyt wiele problemów, by wychować oraz mamę zastępczą, która wychowuje i opiekuje się. Co więcej do jednej i drugiej są w stanie mówić „mama”. 2-latki nie zrozumieją jednak jeszcze złożoności sytuacji i skomplikowanych wyjaśnień dotyczących biologicznych więzi. Będą potrzebowały sporo czasu (i sporo spotkań), aby przyswoić nowe informacje i oswoić się z nową osobą w ich życiu. Więc dlatego tak istotne jest pytanie, czy ojciec biologiczny chce na stałe zagościć w ich życiu, czy jednak niekoniecznie. 

Na pewno warto przed takim spotkaniem przygotować ojca biologicznego tak, aby rozumiał, że dla dziewczynek jest on na razie obcą osobą i aby nie wymagał od razu nazywania go „tatą”. Wyjaśnij mu, jak wygląda codzienne życie dziewczynek, jakie są ich zainteresowania (ulubione bajki, zabawki, zabawy) i potrzeby, aby mógł lepiej zrozumieć, jak się z nimi kontaktować. Dzieci mogą nie zrozumieć od razu jego roli, dlatego ważne jest aby ojciec był cierpliwy. 

Jeśli zdecydujesz się powiedzieć dziewczynkom, że to ich tata, możesz pokazać im wcześniej jego zdjęcie i wykorzystać prostą metaforę: „To tata biologiczny, który was nosił w serduszku zanim się urodziłyście. Chciałby was poznać i spędzić z wami trochę czasu. Nadal macie tatusia, który z wami mieszka i bardzo was kocha, on zawsze będzie z wami. Po prostu teraz będziecie miały dwóch tatusiów, którzy was bardzo kochają. To tak jakby tata biologiczny zasadził Was jak ogrodnik sadzi drzewka w ogrodzie, a tata, który z nami mieszka, to ogrodnik, który dba o te drzewka każdego dnia”.  Obserwuj reakcje dzieci i dostosowuj informacje do ich pytań. Nie zmuszaj ich do nazywania ojca biologicznego „tatą” na pierwszym spotkaniu. 

Po pierwszym spotkaniu z biologicznym ojcem dziewczynki mogą przeżywać różnorodne emocje. Mogą pojawić się takie reakcje, jak rozdrażnienie (mogą być bardziej niespokojne, łatwo się denerwować i płakać z błahych powodów), trudności z zasypianiem, czy problemy z agresją (np. bicie, gryzienie, rzucanie zabawkami). Mogą być też bardziej przylepne, domagać się więcej uwagi i bliskości (np. częściej przychodzić na kolana, potrzebować więcej przytulania). To naturalne, ponieważ w tym okresie dzieci nie mają rozwiniętych umiejętności wyrażania swoich uczuć, a będą miały do czynienia z nową sytuacją wprowadzającą zamęt w ich codzienną rutynę. Ważne, aby starać się zachować spokój i cierpliwość – dzieci potrzebują czasu, aby przetworzyć nowe doświadczenia i emocje! Staraj się utrzymać codzienną rutynę, pozwól dzieciom wyrażać swoje emocje – jeśli płaczą lub są zdenerwowane, staraj się być dla nich wsparciem, przytulając je i zapewniając, że jesteś obok. Nawet jeśli w tym wieku nie rozumieją wszystkiego, mówienie do nich spokojnym głosem i wyjaśnianie, co się dzieje, może pomóc im poczuć się bezpieczniej.

Ze względu na wiek dzieci i dotychczasowy brak kontaktu z ojcem biologicznym, Wasza sytuacja jest obecnie skomplikowana i emocjonalnie trudna, dlatego zawsze warto skonsultować się z psychologiem dziecięcym, który pomoże Wam przejść przez ten proces w sposób najbardziej korzystny dla dziewczynek. Można też skorzystać z rysunkowych książeczek, jak np. „To wszystko rodzina!” Alexandry Maxeiner  i Anke Kuhl, która pokazuje różnorodność rodzin, w tym rodziny patchworkowe. Nie zapominaj również o uczuciach swojego partnera, który do tej pory pełnił rolę ojca dla Twoich dzieci. Rozmawiaj z nim i zapewniaj go, że jego rola w życiu dzieci jest nadal bardzo ważna, mimo pojawienia się ojca biologicznego. 

Trzymajcie się ciepło i życzę powodzenia w tej trudnej, ale ważnej dla Waszej rodziny sprawie!
psycholog Anna Gwoździewicz