Odpowiedz jako specjalista
WsteczJak skutecznie radzić sobie ze stresem i tłumionymi emocjami?
Jak sobie radzić ze stresem i tłumieniem emocji?
Mati
4 miesiące temu
Justyna Bejmert
Dzień dobry,
Radzenie sobie ze stresem i tłumionymi emocjami wymaga cierpliwości i regularnej pracy nad sobą. Pomocne może być nauczenie się rozpoznawania emocji, nazywania ich i dawania sobie prawa do ich przeżywania. Warto szukać bezpiecznego miejsca, gdzie można je wyrazić, np. w rozmowie z kimś bliskim lub przez pisanie dziennika. Ruch, oddech, kontakt z ciałem i techniki relaksacyjne także mogą pomóc. Jeśli trudności się nasilają, warto rozważyć wsparcie psychologa lub psychoterapeuty, by odzyskać dostęp do siebie i własnych emocji.
Serdecznie pozdrawiam,
Justyna Bejmert
Psycholog
4 miesiące temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Katarzyna Brożyna
Drogi Mati,
Nie każdy potrafi nazwać to, co się w nim dzieje. A Ty nie tylko to robisz, ale też szukasz sposobów, by lepiej sobie radzić – to naprawdę ważne.
W nurcie TSR nie skupiamy się na tym, jak „zlikwidować” stres czy emocje, bo one są częścią naszego życia, ale na tym, jak odzyskiwać wpływ i korzystać z własnych sposobów, które już kiedyś działały. Emocji nie trzeba tłumić, wystarczy znaleźć bezpieczny sposób, by je wyrażać i zrozumieć, co chcą nam powiedzieć.
Pozwól, że zadam Ci dwa pytania, które mogą otworzyć nowe perspektywy:
1. Kiedy ostatnio poradziłaś sobie z trudną emocją w sposób, który choć trochę Ci pomógł. Co wtedy zrobiłeś inaczej?
2. Gdyby jutro stres był o 10% mniejszy, co byś wtedy zauważyła? Co by się zmieniło w Twoim zachowaniu, myśleniu, ciele?
Warto poszukać małych, codziennych działań, które dają Ci poczucie ulgi: może to być ruch, rozmowa z kimś, jakaś myśl, miejsce, rytuał... Masz w sobie więcej sprawczości, niż Ci się wydaje.
Pozostawiam Cię z tymi refleksjami, życząc ukojenia.
Katarzyna Brożyna
Psycholog
4 miesiące temu
Olga Żuk
Świetne i ważne pytanie – wiele osób zmaga się z tym na co dzień, nawet jeśli tego nie pokazują.
- Zauważ, co czujesz – zatrzymaj się i nazwij emocję. Już samo uświadomienie sobie „czuję lęk/złość/przytłoczenie” pomaga.
- Daj emocjom ujście – możesz je wypisać, wypowiedzieć na głos, opowiedzieć komuś. Tłumione emocje nie znikają – kumulują się.
- Zadbaj o ciało – stres „siedzi” w ciele. Pomaga ruch, głębokie oddychanie, relaksacja mięśni.
- Nie oceniaj siebie za to, co czujesz – zamiast „nie powinienem tak czuć”, spróbuj: „Mam prawo tak się czuć”.
- Szukaj wsparcia – rozmowa z psychologiem lub bliską osobą może pomóc przerwać ten mechanizm.
Pozdrawiam,
Olga Żuk
4 miesiące temu
Monika Marszałek
Dzień dobry,
Dziękuję za Pana pytanie. Emocje są bardzo ważnymi nosicielami informacji — pokazują nam, co się właściwie dzieje w naszym świecie wewnętrznym oraz jak reagujemy na to, co nas otacza. Próby tłumienia emocji mogą na dłuższą metę przynieść więcej szkody niż pożytku — emocje, które nie mają ujścia, często „znajdują” inne drogi wyrażenia: mogą pojawić się w postaci napięcia w ciele, trudności ze snem, drażliwości, czy nawet dolegliwości psychosomatycznych.
Warto poszukać tego, co jest dla Pana źródłem stresu i z jakimi emocjami najczęściej się Pan zmaga — lub które próbuje Pan tłumić. To może być ważny krok w kierunku lepszego zrozumienia siebie i odnalezienia sposobów na łagodniejsze i bardziej wspierające radzenie sobie w trudnych momentach.
Radzenie sobie ze stresem to proces — często zaczyna się od zauważenia i nazwania emocji, a następnie przyjrzenia się temu, jakie potrzeby są za nimi ukryte. Warto dać sobie przestrzeń na przeżywanie emocji w sposób bezpieczny i konstruktywny, np. poprzez rozmowę, zapisanie myśli, techniki oddechowe czy pracę z ciałem.
Serdecznie pozdrawiam,
Monika Marszałek
psycholog, coach kryzysowy
4 miesiące temu
Barbara Wróbel
Dzień dobry
Warto z uważnością i bez oceny przyglądać się swoim reakcjom – w ciele, emocjach, myślach. Czasem już samo zauważenie tego, co się pojawia, może być pierwszym krokiem w stronę większego kontaktu ze sobą. Można też rozważyć sięgnięcie po wsparcie – w rozmowie z bliską osobą, z psychologiem lub psychoterapeutą – jeśli pojawi się taka potrzeba.
Pozdrawiam
Barbara Wróbel, psychoterapeutka Gestalt w trakcie szkolenia
4 miesiące temu
Katarzyna Kania-Bzdyl
Dzień dobry Mati,
po 1) załóż sobie notes i zapisuj każdą sytuację, która powoduje w Tobie stres i wspomniane emocje
po 2) z takimi zapiskami śmiało rozpocznij spotkania z psychologiem (tutaj na platformie Twój Psycholog konsultacje są możliwe i online, i stacjonarnie). Te spotkania posłużą temu, aby znaleźć przyczynę i rozwiązanie zgłaszanych trudności.
Pozdrawiam,
Katarzyna Kania-Bzdyl
4 miesiące temu
Kamila Bogusz
Dzień dobry,
Radzenie sobie ze stresem i tłumionymi emocjami to proces, który można rozwijać krok po kroku. Pomocne może być m.in.:
-rozpoznawanie sygnałów stresu w ciele i umyśle,
-nazywanie emocji i obserwowanie ich bez oceniania,
-stosowanie technik relaksacyjnych (np. oddech, rozluźnianie mięśni),
-rozmowa z zaufaną osobą lub specjalistą.
Podczas spotkań z psychologiem można spróbować znaleźć sposoby wyrażania emocji i redukowania napięcia.
Serdeczności
Kamila Bogusz
4 miesiące temu
Zobacz podobne
Witam, otóż mam wielki problem. Mianowicie od dłuższego czasu nie mogę zaznac spokoju, towarzyszy mi ciagly strach stres odnośnie przyszłości tego jak sobie poradzić, mam 23 lata i ciężko mi myślec co dalej. Ostatnio byłam dość długo na chorobowym przez ataki paniki, lęki, dostałam leki od Lekarza i tak naprawdę zamiast się poprawić jest gorzej, byle co a ja potrafię dostawać ataków paniki.. boję się robić cokolwiek przez to że siedzi mi w głowie to że mogę zaraz znowu to przeżywać.. a wracając wróciłam ledwo do pracy i po 4 dniach znowu go dostałam.. wielki strach w przełożonych moje łzy.. Jestem tak tym wszystkim zmęczona.. do tego doszły mi straszne zawroty głowy,mrowienia, kołatanie serca.. jedyne miejsce w którym czuje się dobrze to w swoim aucie jak prowadzę nie rozumiem dlaczego tak jest. Jak wracam do domu głową daje o Sobie znać, w pracy też ale nie aż tak bardzo.. Czy jest coś co mogłabym zrobić aby sobie pomóc?
Jak pomóc dziecku po traumie pogryzienia przez psa: strach przed psami i otoczeniem
Moje dziecko 6 letni syn został pogryziony dotkliwie przez psa skalpu głowy głośna sprawa z 29 marca 2025 w stalowej woli radio tv i portale społecznościowe o tym mówiły, pisały teraz synek są momenty że coraz częściej to wspomina psów nawet najmniejszych się boi ciężko się poruszać w miejscach publicznych dodam że nawet pieski sąsiadów małe które wcześniej głaskał bawił się z nimi teraz są dla niego przerażeniem do tego nawet rower przejeżdżający koło niego działa negatywnie na chłopca zachowanie boi się dosłownie wszystkiego. Ma pomoc psychologiczna z mojej strony też czuje się pewnie z drogiej strony z tego powodu chowa się za mnie nawet krok po kroku próbuje dać mu możliwość samodzielnych decyzji ale nawet w prostych rzeczach często jest obojętny taki jak był w szpitalu odpowiada jak "chcesz" nie ma swojego zdania nie oddała się dosłownie na kilka metrów ciężko to wszystko opisac
Witam. Od ponad pół roku czuje bezsens w tym, co robię.
Witam. Od ponad pół roku czuje bezsens w tym, co robię. Wszystko wydaje się być nijakie, wcześniej potrafiłem wychodzić ze znajomymi czy to na bilarda, kręgle, zwykłe spotkanie, rzeczy takie jak gry wideo, filmy sprawiało mi to radość. Teraz najchętniej przy porannym budziku nawet bym się nie budził tylko spał dalej, praca mnie frustruje. Potrafię zepsuć czynności, które wykonywałem już wielokrotnie. Chodzę rozkojarzony, mam duży natłok myśli, z rana jestem bardzo agresywny, nie mam ochoty nawet się odzywać, rozmowa przychodzi z trudem, załatwianie spraw odkładam na później, przez co narastają kolejne problemy. Wydaje mi się, że z tygodnia na tydzień sytuacja się stale pogarsza, mimo że dni wolne poprawiają trochę mój nastrój to powrót po weekendzie do pracy to istny koszmar. Nie wiem, co mam dalej zrobić. Boję się, że porzucę prace przez to, że już nie ma siły. Zdarza się, że nocami patrzę się w sufit i rozmyślam o tym wszystkim, zaniedbując sen. Proszę o pomoc, rady, co zrobić..
Czy stres i przeciążenie psychiczne powodują zaburzenia poznawcze?
Dzień dobry. Wczoraj zdarzyła mi się dziwna sytuacja, która bardzo mnie zaniepokoiła. Miałem odebrać paczkę z paczkomatu inpost, stałem przy paczkomacie próbując bezskutecznie odebrać paczkę i widziałem napisy poczta Polska , pocztex , ale wcale to do mnie nie docierało, bo widocznie byłem przekonany, że to na pewno właściwy paczkomat. A paczkomat inpostu znajdował się po drugiej stronie,dopiero gdy zadzwoniłem na infolinię,dotarło do mnie, że stoję przy niewłaściwym paczkomacie i "dotarły "do mnie napisy na paczkomacie- pocztex.. Mam przewlekłą depresję,zaburzenia lękowe i stwierdzone C- PTSD, funkjonuje albo w " napięciu" albo w "zamrożeniu",czy takie zaburzenia poznawcze wynikają ze stresu i przeciążenia i nie muszą oznaczać czegoś poważnego ?
Trudności z mężem, proszę o pomoc. Jest nadmiernie czujny, chce wszystko dokładnie wiedzieć, boi się.
Witam, piszę nie w swojej sprawie, lecz w sprawie męża, ale też mnie to dotyczy. Chciałabym uzyskać odpowiedź, co to może być? Zachowanie mojego męża polega na tym, że obchodzi go to, co robią inni, np. idzie ktoś ulicą pyta mnie kto to ? I co ten ktoś robi ( a jest to zupełnie obca osoba ) lub jedzie samochód i pyta mnie, gdzie skręcił czy do kogoś do domu lub pyta, dlaczego się zatrzymał ( jeśli zatrzymuje się pod naszym domem na ulicy, żeby np. skręcić ) upewnia się pytając mnie czy zablokował telefon. Boi się wykonywania jakichkolwiek przelewów, gdy wylogowuje się z jakiegoś portalu, pyta się czy na pewno się wylogował. Gdy pytam go o zdanie, co się dzieje, odpowiada, że nie jest pewny siebie a to chyba nie na tym polega. Jest to męczące a on nie chce nic z tym zrobić, muszę mu opowiadać, do kogo dokładnie wjechał samochód i po kilka razy wypytuje o to samo. Proszę o jakąkolwiek odpowiedź, jestem bezradna, a chciałabym mu pomóc. Gdy odpowiem źle, staje się nerwowy, ja przez to też zaczynam wariować, ponieważ za każdym razem, gdy o coś zapyta denerwuję się. Proszę o pomoc, dziękuje.
