Odpowiedz jako specjalista
WsteczKsiążki o spektrum autyzmu dla rodziców – jak pomóc dziecku?
Dziś mój syn został zdiagnozowany . Ma spektrum autyzmu - Aspergera. Bardzo proszę o polecenie książki dla mnie i męża, żeby pomóc dziecku. Żebyśmy umieli z nim pracować. Dziękuję
Lucyna
6 dni temu
Rafał Żelazny
Dzień dobry.
Polecam książki:
- Zespół Aspergera. Kompletny przewodnik
- Mam zespół Aspergera. Poznaję i akceptuję siebie
- Jak pracować z dzieckiem z zespołem Aspergera w domu i szkole
- ZESPÓŁ ASPERGERA. O co chodzi? Rozumienie idiomów i przenośni
- Wspomaganie rozwoju dziecka w spektrum autyzmu. Poradnik dla rodziców i terapeutów
- Uczeń z zespołem Aspergera. Praktyczne wskazówki
- Interwencje społeczne dla nastolatków z zespołem Aspergera
- Zespół Aspergera. Kompletny przewodnik
- Patrz mi w oczy. Asperger, hipnoza i ja
- Doktor Tony odpowiada
mniej niż godzinę temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Iza Bonarowska
Pani Lucyno,
Jeśli chodzi o książki, naprawdę nie warto rzucać się od razu na zakupy. Tego jest tyle, że można tylko zrobić sobie mętlik w głowie i wydać pół wypłaty. Dużo lepiej na start iść do biblioteki. W wielu bibliotekach są świetne pozycje o spektrum i to zarówno dla dorosłych jak i dla dzieci. Są nawet książki napisane w taki sposób, że dziecko może poczytać i zobaczyć że są inni tacy jak ono.
I proszę pamiętać o sobie. Rodzic dziecka w spektrum często daje z siebie sto procent i jeszcze trochę, a po cichu zostaje ze swoim zmęczeniem. Wsparcie dla rodzica jest tak samo ważne jak wsparcie dla dziecka. Kiedy dorosły ma w sobie spokój, wie co robić i dlaczego, to dziecko od razu to czuje.
Jeśli ma Pani możliwość, nawet kilka rozmów z psychologiem może bardzo pomóc. Choćby po to, żeby złapać oddech, upewnić się że idzie Pani w dobrą stronę i nie dźwigać wszystkiego sama.
Pozdrawiam serdecznie,
Iza Bonarowska
Psycholog
5 dni temu
Dorota Figarska
Diagnoza syna to ważny moment. Dobrze, że chcecie z mężem szukać wiedzy i narzędzi, które pomogą Wam go wspierać. Spektrum autyzmu, w tym Zespół Aspergera, nie jest wyrokiem. Ale każda książka, aby naprawdę pomogła, powinna być dobrze dopasowana do potrzeb danego dziecka i tego, jak Asperger objawia się w jego przypadku. Dzieci w spektrum różnią się od siebie pod wieloma względami, niektóre potrzebują drobnego wsparcia, inne są całkowicie zależne od pomocy opiekunów.
Na tym etapie mogę polecić:
- Jak pracować z dzieckiem z zespołem Aspergera w domu i szkole
- Autyzm poradnik dla rodziców i opiekunów
psycholog Dorota Figarska
2 dni temu
Gizela Maria Rutkowska
Witam.
Pani Lucyno, a syn chodzi na terapię? Powinna być dodatkowo terapia systemowa, dla rodziny. Oczywiście książki Państwo nawet sami znajdą, ale tutaj chodzi o wasze wspólne kontakty, trzeba wiedzieć, jak je budować, ma czym oprzeć, czego się wystrzegać.
Polecam taką formę terapii, aby wszyscy mogli brać w niej udział.
Pozdrawiam
Dr Gizela Maria Rutkowska
Psycholog
Terapeuta
1 godzinę temu
Zobacz podobne
Podobają mi się dużo starsi mężczyźni - nie jestem pewna czy to normalne w moim wieku
Witam. Mam taki problem, który dla mnie zawsze wydawał się nim nie być. Wiedziałam że nie jest to normalne ale zawsze z tego żartowałam. Jestem osobą niepełnoletnią i odkąd pamiętam zawsze podobali mi się tylko dojrzali mężczyźni, w wieku 40 lub 30 lat. Chłopcy w moim wieku nie są dla mnie pociągający i nie wiąże z nimi jakichkolwiek nadziei. Jeżeli już spodoba mi się ktoś w moim wieku, to ma cechy które w jakimś stopniu można znaleźć u osoby właśnie w wieku około 40 lat. I tak, często jest to powód do żartów z moich własnych ust, ale to tak naprawdę bardzo mnie przytłacza. Pragnę z całego serca atencji, miłość, opieki. Kogoś kto poprowadzi mnie przez życie, powie, że jest ze mnie dumny i będzie mnie kochał bezwarunkowo. Pociąga mnie to, że taka osoba jest stabilna emocjonalnie, ustabilizowana w życiu, pewna siebie i ma już swój własny wykreowany charakter. Może to są tylko moje wymyślone obrazy osoby w tym wieku. Mimo wszystko, nie umiem już sobie z tym radzić, świadomość tego przyćmiewa moje funkcjonowanie nacodzień i funkcjonowanie w życiu towarzyskim. Czy są jakieś sposoby, rady żeby sobie z tym radzić? Od razu podkreślam, że u mnie póki co, pójscie do psychologa, terapeuty albo psychiatry jest niemożliwe. Pozdrawiam i dziękuję za odpowiedź.
Mam 21 lat. Przytłacza mnie ciągła odpowiedzialność za moją rodzinę.
Mam 21 lat. Przytłacza mnie ciągła odpowiedzialność za moją rodzinę. Z racji, że jestem najstarsza, a ojca nigdy nie było przy nas, mogę bez zawahania powiedzieć, że jestem głową rodziny. Każdy problem związany z braćmi, problemy rodzinne były wyłącznie na mojej głowie. Wszystko, co by się nie działo spoczywało na moich ramionach. Zawsze potrafiłam wszystko załatwić i każdemu pomoc. Ale od pewnego czasu mój świat wali się i popadam w ciągle problemy. Czuje pustkę. Narkotyki pomagają mi przez chwile zapomnieć o ciężkich dla mnie chwilach i momentach. Jestem bardzo uczuciowa, a wszystko i każdy mnie rani. Nawet jeśli mi się to wydaje. Czuje ze zawsze jestem nie wystarczalne, a każdy wokół jest dla mnie dla korzyści.
Trudności z nauką czytania i pisania u dziecka: Sprawdzone techniki i metody poprawy pamięci
Mój syn od zawsze miał trudności z zapamiętywaniem i przyswajaniem materiału szkolnego, zwłaszcza przy nauce czytania i pisania. Mimo prób i różnych metod, wciąż walczy z tymi samymi problemami. Czy są jakieś sprawdzone techniki, które mogą mu pomóc?
Jak wasze dzieci i rodzina zareagowała na wyjazd za granice na około 3 miesiące w celach zarobkowych.
Jak wasze dzieci i rodzina zareagowała na wyjazd za granice na około 3 miesiące w celach zarobkowych. Mam dwóch synów 14 i 9 lat. Mam ochotę wyjechać na chwile dorobić do budżetu naszego. Mąż nie bardzo jest zadowolony. Pytanie moje jak może się to odbić na dzieciach?
Agresywne zachowanie męża a wpływ na dzieci
Witam.Zacznę może od tego, że mój mąż jest moją pierwszą miłością, zawsze mi się wydawało, że jest dobrym człowiekiem. Od kilku lat, odkąd na świecie pojawiły się dzieci i ma więcej pracy i przestaje go poznawać. Rzuca przedmiotami, wyłącza bezpieczniki, gdy dzieci nie chcą iść spać -wtedy bardzo krzyczą, bo boją się ciemności, potrafi pociągnąć dziecko za nogę i przeciągnąć kilka metrów po podłodze, jak dzieci czymś się bawią i nie chcą iść spać grozi że zaraz te zabawki spali albo wyrzuci do kosza..jest w nim dużo złości, agresji, rzuca wyzwiskami "zamknijcie się" albo "spier*alaj do spania" Raz w złości powiedział do mnie i dzieci "wy jesteście ku*wa rozjebani" Potrafi też być miły, jest bardzo pracowity i ciągle mówi że oczywiście wszystko jak zwykle jego wina. Martwię się, bo nasz starszy syn, który skończył 7 lat i dłużej miał okazję tatę obserwować niestety powtarza jego zachowania :( jest bardzo wrażliwy, gdy tylko jego siostra zrobi coś nie po jego myśli ,rzuca się na nią, bije, poddusza i mówi tak jak jego tata że zaraz jej zabawki powyrzuca..przy pieczeniu pierników wylał ze złością na głowę córki miskę z lukrem, bo nie słuchała co on do niej powiedział..później bardzo płacze, widać, że nie radzi sobie z trudnymi emocjami. Jest mi ciężko w tej sytuacji. Proszę o pomoc
