Opisuje Pani bardzo trudną sytuację i dość skomplikowaną. Wydaje się, że ten związek funkcjonował w taki sposób, że milczenie stało się jakimś rodzajem rozwiąza, sposobem na przetrwanie w relacji, kiedy dochodziło do braku zgody. Ten wzór funkcjonowania został utrwalony i być może, choć wydaje się to paradoksalne, pozwalał temu związkowi małżeńskiemu trwać. W chwili obecnej wyczerpała się Pani wewnętrzna możliwość zniesienia takiego “rozegrania” problemu jakim było uciekanie w milczenie i weszła Pani w inny związek. Także ten związek wydaje się jest rodzajem “rozwiązania” Pani trudnej sytuacji, tylko innym niż milczenie. Jeżeli nie widzi Pani możliwości terapii w parze, może mogłaby Pani skorzystać z psychoterapii w indywidualnym zakresie.
Dzień dobry!
W codzienności, pracy, kłopotach można zagubić siebie. Związek trzeba pielęgnować, niestety milczenie, niezauważanie siebie jest formą przemocy psychicznej, również wobec dzieci. Warto popracować nad formą komunikacji, zrozumienia. Nie wie Pani, czy nie powieli za jakiś czas podobnego schematu w nowej relacji.
Zachęcam do przypomnienia sobie, co takiego było w mężu, że go Pani wybrała, zakochała się w nim. Co robiliście inaczej, jak wyglądały chwile radości? Pewnie oboje macie takie perełki wśród wspomnień. Co możecie wspólnie zmienić, zrobić, żeby zapewnić dzieciom rozwój w pełnej rodzinie? Może warto rozważyć psychoterapię par, oczywiście w wolności. Jakimś rozwiązaniem jest również terapia indywidualna, aby bardziej poznać siebie, sposób funkcjonowania w relacji, powtarzania schematów. Powodzenia
Katarzyna Waszak
Dzień Dobry
Czytam, że dużo między Państwem nierozwiązanych do końca spraw, nieomówionych do końca problemów..
Mimo braku Pani pewności co do chęci utrzymania małżeństwa, nadal można skorzystać z terapii par, nie musi ona służyć tylko odbudowie relacji, ale może też być pomocna w zakończeniu danej relacji (szczególnie gdy jak słyszę mają Państwo też dzieci, wobec, których również trzeba wypracować jakieś spójne, wspólne ustalenia).
Jeśli jest Pani niechętna terapii par, być może terapia indywidualna będzie pomocna w ułożeniu sobie w głowie tego czego Pani chce, a czego nie, nazwania wszystkich kłębiących się w Pani emocji.
Powodzenia
Martyna Tomczak- Wypijewska, psycholog, certyfikowana psychoterapeutka poznawczo- behawioralna