Agresywny mąż wobec mnie i dzieci. Czy terapia w ogóle ma szansę pomóc?
A
Iwona Ostrowska
Witaj A,
Z tego, co piszesz, postawa Twojego męża zmieniła się, gdy zagroziłaś, że wezwiesz policję i zażądasz rozwodu. Nie brzmi to jak pewna i przemyslana głęboko decyzja o potrzebie zmiany. Działania terapeutyczne mają w takich sytuacjach ograniczoną skuteczność. Warto spróbować i sprawdzić. Na pewno wiele Was łączy i być może żałowałabyś, gdybyś nie próbowała ratować Waszej relacji. Zadbaj także o siebie i dzieci. Wasze potrzeby są ważne, a chęć stworzenia bezpiecznego i spokojnego domu jest w Tobie bardzo silna. Słusznie piszesz, że na tym powinnaś się skupić.
Pozdrawiam serdecznie
Iwona Ostrowska
Edyta Kwiatkowska
A., przede wszystkim pamiętaj o swoim i dzieci bezpieczeństwie- gdy czujesz się zagrożona MASZ PRAWO dzwonić po pomoc.
Z tego co piszesz, pojawiła się chęć pracy nad sobą ze strony męża- to istotny krok do zmiany i pracy nad sobą, następny krok to wprowadzenie tego planu w życie. Terapia może pomóc w zamianie zachowania, myślenia, reakcji na różne emocje itd. , co wydaje się być głównym celem nad którym mąż powinien pracować aby poprawić system rodzinny. Niekiedy osoby chcą pomocy psychologicznej ale potem zapał opada i odchodzi na dalszy plan priorytetów, a w efekcie nic się nie zmienia. Gdy widać, że temat terapii nie rusza z miejsca może warto poszukać kilku specjalistów i pokazać tę listę mężowi aby mógł wybrac i skontaktować się z kimś.
W tej całej trudnej sytuacji pamiętaj o zadbaniu o siebie aby móc dalej mieć siłę na tworzenie zdrowych relacji rodzinnych ze swoimi dziećmi bo świat dorosłych i ich problemy (np. nieumiejętność radzenia sobie z emocjami czy trudnościami) nie powinny dotykać dzieci. A gdy już tak się dzieje warto z nimi rozmawiać i nie zostawiać ich samych ze sobą tylko rozmawiać, tłumaczyć i rozwiewać obelgi ze strony ojca aby dzieci nie uwierzyły w te wyzwiska i w ten sposob siebie spostrzegały.
Służę pomocą, Edyta Kwiatkowska
Monika Wodnicka
dzień dobry,
nikt nie zagwarantuje zmiany Pani męża, ale jest ona możliwa, jeśli będzie uczciwie pracował w trakcie terapii i trafi do dobrego specjalisty. Czasem skutecznym rozwiązaniem jest odseparowanie się. działa to co najmniej dwutorowo - zabezpiecza Panią i dzieci przed przemocą, z drugiej strony jest informacją dla męża, że słowa o rozstaniu traktuje Pani poważnie. Uważam, że były bardzo ważne, a i reakcja męża była pozytywna. Wiem jednak, że nie zawsze deklaracje mają odzwierciedlenie w rzeczywistości. Ale zawsze, zawsze warto podjąć wysiłek. Uważam, że należy skorzystać z tej obietnicy. Wiem też, że nie zawsze wyprowadzka jest możliwa. Można wówczas stawiać granice, których dotychczas nie było.
Wybrałam Pani pytanie do skomentowania, bo dotyczy przemocy, Pani i dzieci. Mam pełną świadomość, jaki wpływ ma atmosfera domowa na kształtowanie się dzieci i ich przyszłe życie. Wiem, że Pani ma ją także, ale to nasz obowiązek, by o nie dbać. Nie ma wyższego dobra nad dobro Pani i Pani dzieci. Dlatego także zachęcam Panią do skorzystania z pomocy profesjonalisty, bo Pani siła jest im potrzebna.
Jarosław Szopa
Witam. Rozumiem Pani wątpliwości. Można zadać wiele pytań i o wiele rzeczy . Ale jedno jest najważniejsze , czy Pani jest gotowa do własnej zmiany , do podjęcia własnej psychoterapii . W sytuacji przemocy i uzależnienia "chora" jest cała rodzina . Nie polegałbym na psychoterapii partnera, tylko na własnej . Pani psychoterapia jest ważniejsza - to Pani jest świadoma problemu i być może Pani jest bardziej sprawcza do tego, by dokonać zmiany , dla siebie - zdecydowanie . I jeszcze jedno - bardzo ważne - nie ma mowy tutaj o winie , w kontekście mojej odpowiedzi dla Pani . Niewątpliwie jest problem .
Katarzyna Kania-Bzdyl
Dzień dobry,
"wyleczenie" z przemocy jest możliwe jeśli tylko osoba, która dokonuje takiej przemocy podejmie pracę nad sobą. Ponadto wspomniany alkohol może potęgować agresję. My, jako dorośli ludzie, powinniśmy posiąść już w tym wieku zdolność panowania nad swoimi emocjami a przede wszystkim radzenia sobie z nimi. Wiadomo, zdarzają się sytuację, kiedy jesteśmy wyprowadzani z równowagi, ale jeśli takie zachowania pojawiają się nagminnie to oznacza to, iż powinniśmy zacząć pracować nad tymi trudnościami. Z Pani wypowiedzi wywnioskowałam, iż mamy tutaj problem z 2 rzeczami: nadmiernym spożywaniem alkoholu i przemocą.
Nikt nie będzie w stanie Pani odpowiedzieć na pytanie, czy agresja męża powróci, ponieważ ciężko to przewidzieć. Propozycja męża dot. terapii jest dobrym pomysłem, o ile ta obietnica będzie się przekładała na rzeczywistość, czyli mąż realnie podejmie takie spotkania. W takim przypadku proszę nie oczekiwać szybkich efektów, ponieważ taka terapia to długotrwały proces. Proszę wtedy uzbroić się w cierpliwość.
Niezależnie od tego jaką decyzję Pani podejmie, proszę również zadbać o swój dobrostan, o zdrowie psychiczne. Proszę nie zapominać w tym wszystkim o sobie.
pozdrawiam,
Katarzyna Kania-Bzdyl
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Mąż nie godzi się na rozstanie. Postanowiłam rozstać się z mężem. Nie układało nam się od dawna.
Nasze 8-letnie małżeństwo trwało w dużej mierze w milczeniu. Nie było między nami komunikacji. Rzadko ze sobą szczerze rozmawialiśmy. Pojawił się u mnie ktoś, kto wyznał mi miłość. Mąż ws
Mieszkam od 3 lat w Wiedniu, moja partnerka jest Austriaczką. Poznaliśmy się zaraz po tym, jak się tu przeprowadziłem.
Od dłuższego czasu bardzo tęsknię za Polską i rodziną. Pochodzę z okolic Szczecina, loty są drogie, a podróż pociągiem zajmuje dużo czasu. Rozmawialiśmy już o tym z
Ostatnio widzę, że mój dobry kumpel przechodzi coś, co wygląda na nagły kryzys psychiczny. Zawsze był niesamowicie pełen energii i optymizmu, a teraz jakby nagle wycofał się, stał się apatyczny i widać, że coś go przygniata.
Zauważyłem, że unika kontaktu, często się izoluje i ma prob
Nie mam się komu wygadać, więc muszę się tutaj wygadać. Jestem w ciężkim stanie, mam straszny nerwoból i jest mi ciężko funkcjonować. Muszę zacząć od mojego męża.
Kilka miesięcy temu okazało się, że jest narkomanem i oszukiwał mnie przez cały nasz związek, ale to chyba nawet nie jest
Często łapię się na tym, że moje życie nie rozwija się tak, jak sobie kiedyś wyobrażałam. Coraz częściej myślę o tym, co do tej pory osiągnęłam i czy to wystarcza, wydaje mi się, że nie.
Te myśli mnie przytłaczają. Zaczęłam unikać sytuacji, które kiedyś były dla mnie zwyczajne, bo bo
Pracowałam przez kilka lat w zawodzie medycznym.
Mam 33 lata. Zostałam tak zgnojona przez lekarzy, że popadłam na pół roku w depresje i z uśmiechniętej dziewczyny zrobił się wrak. Lekarze to potwory, narcyze i praca z ich humorami jest męką. Wszystkie osoby, które znam, mają takie sa
Dlaczego ciągle rezygnuję, wycofuję się i unikam trudności? Cztery razy zmieniałam szkołę średnią, a dwa razy studia. Próbowałam podejmować różne aktywności, na przykład zajęcia sportowe, ale po pierwszym razie szybko rezygnowałam. Chodziłam kiedyś przez kilka miesięcy na terapię, jednak również
Długotrwała choroba i śmierć partnera oraz setka innych problemów. Pięć miesięcy temu zmarł mężczyzna, z którym przez 11 lat byłam w związku. Nie była to śmierć nagła – właśnie mija druga rocznica od dnia, w którym dostał udaru.
Stało się to w mojej obecności i było to dla mnie stras
TW. Samookaleczanie
Mam duży problem.
Miałam pogadać z moją mamą o samookaleczaniu wczoraj i przy tym miała pomoc mi siostra. Niestety jak wróciłam ze szkoły mama dostała wyniki badań, które nie wyszły najlepiej, bo ma podejrzenie szpiczaka.
Nie wiem teraz, czy rzeczywi
Mam myśli samobójcze i one ciągle trwają, nie mijają, co pewien czas wracają. Przyczyną ich są nierozwiązane problemy natury sytuacyjnej. Wszyscy, dosłownie wszyscy piszą, że kryzys to stan przejściowy, który zawsze mija. Dlaczego więc w moim przypadku nie mija? Czy ja w sposób nieświadomy sztucz
Ludzie mi dokuczają, że nic w życiu nie mam.
To prawda. Wszystko zasługa przemocy w domu, o której nikt nie wie i że nie rozwijałam się prawidłowo. Miałam też wypadek i nie mogłam pracować przez prawie 10 lat.
Czuje się jak zero. Dbam o siebie, robię małe kroki, ale w mo
(bardzo przepraszam, że tak się rozpisałam. Może nie będzie chciało się komuś tego czytać, ale potrzebuję pomocy )
Witam,
mam za 3 miesiące 17 lat i mam problemy z agresją, jakieś działania impulsywne, pustkę derealizacja itp i straszne lęki. Chciałabym napisać o tych lękach,
Dzień dobry,
zwracam się w sumie z paroma drobnymi problemami.
Od ponad roku próbuje leczyć zaburzenia lękowe i jakoś to idzie. Niestety, ale chodzę jeszcze do szkoły, w której jestem przez to oceniana przez nauczycieli przez ich wizję na temat tego wszystkiego. Przez os
Jestem zrozpaczony, że muszę żyć i zagniewany, że pojawiłem się na świecie.
Jestem mężatką od 18 lat z Włochem. Mieszkamy we Włoszech, mamy 2 dzieci, syn 10 lat i córka 15 lat.
Od wielu lat to małżeństwo nie funkcjonuje, tak jak powinno, a dokładnie od narodzin drugiego dziecka.
Mój mąż zaczął oddalać się ode mnie po narodzinach syna.
TW samookaleczanie.
Nie wiem, jak mam porozmawiać z moimi rodzicami o tym, że się tnę.
Robię to od 2 lat, zaczęłam robić to z ciekawości i zakończyło się na tym, że gdy jestem czymś bardzo przytłoczona, zaczynam to robić. Nie robię tego jakoś często, ale teraz zdarza się to częściej
Nie mam już siły. Jestem w związku 11 miesięcy, a znamy się około 2 lata. Nie mieszkamy razem.
Po ok. dwóch miesiącach związku zaczęły się sprzeczki, a dokładniej to raczej według mojego partnera ja wyłączam myślenie. Zawsze lub prawie zawsze robię coś źle i mój partner to mówi, a ra
Mam 16 lat i odczuwam głębokie uczucie pustki oraz dezorientacji, które towarzyszy mi na co dzień. Często czuję się zagubiona, nie wiedząc, gdzie się znajduję ani kim naprawdę jestem, co wprowadza mnie w stan frustracji i zniechęcenia. Zmagam się z problemami z agresją, które przejawiają się w sk