Nie panuję nad płaczem. Najmniejsza drobnostka i płaczę. Nie otworzę się przed psychologiem.
Witam.
Mam problem z tym, że z byle powodu mam łzy w oczach albo po prostu płaczę. Ja nawet nie potrafię się z kimś pokłócić, bo zaraz ryczę. Byle problem, najmniejsza, najłagodniejsza sytuacja i łzy w oczach. Na ogół jestem wesołą, kontaktową osobą. Zawsze miałam tak, jednak teraz bardzo nasiliło mi się to.
Dzisiaj wychowawczyni syna (6lat) przekazywała mi informacje na jego temat a ja już łzy w oczach. Nie było to nic strasznego, drobna dysfunkcja syna w przedszkolu. Przeszkadza mi to, wstydzę się tego, ale nie umiem nad tym zapanować. Nie potrafię wybrać się na wizytę do psychologa . Po prostu nie potrafię, nie dam rady, nie dotrę tam a już na pewno nie otworzę się. Co robić?
Mimi***
Monika Marszałek
Dzień dobry, Mimi,
Przede wszystkim chciałabym podkreślić, że łzy są sygnałem o przeżywanych emocjach, które są całkowicie naturalne. Mogą się pojawić, gdy czujemy się przytłoczeni lub zaniepokojeni. Zrozumienie tych emocji oraz ich źródeł może być kluczowe dla poprawy Pani samopoczucia.
Rozmowa z psychologiem mogłaby być bardzo pomocna. Wspólnie mogliby Państwo przyjrzeć się Pani myślom i przekonaniom, szczególnie w chwilach silnych emocji, które prowadzą do łez. To może pomóc lepiej zrozumieć swoje reakcje i nauczyć się nad nimi panować. Jeśli sama myśl o wizycie u psychologa budzi w Pani emocje, proszę na początek spróbować porozmawiać z kimś, komu Pani ufa, lub po prostu zapisać swoje myśli na kartce.
Proszę dać sobie czas na przetworzenie tych emocji i nie wahać się prosić o pomoc. Pani samopoczucie jest bardzo ważne, a wsparcie może przynieść ulgę i spokój.
Trzymam kciuki za Panią i mam nadzieję, że znajdzie Pani drogę do większej równowagi i szczęścia!
Monika Marszałek
Aleksandra Juszczyk-Kalina
Dzień dobry!
Bardzo mi przykro, że mierzy się Pani z takim problemem. Świetnie, że szuka Pani pomocy - choćby w taki sposób!
Niestety w przedstawionej przez Panią wiadomości jest zbyt mało szczegółów, by móc stwierdzić skąd biorą się łzy. Jedno jest pewne - skoro się pojawiają, mają w Pani życiu ważną funkcję i pełnią ważną dla Pani psychiki rolę. Innymi słowy, próbują zaspokoić jedną z emocjonalnych potrzeb. Podczas procesu psychoterapii można na spokojnie odkryć czemu łzy się pojawiają, jaką pełnią funkcję, a potem zadbać o tą funkcję w inny sposób. Być może skoro trudno jest Pani dotrzeć na terapię, wyjściem byłaby terapia online? Nie jest też powiedziane, że musi się Pani od razu bardzo otwierać - na wszystko przyjdzie pora :).
Psychoterapia to proces - także zyskiwania zaufania do terapeuty oraz budowania rozumienia siebie, a potem zmiany :).
Trzymam za Panią kciuki! Z chęcią pomogę Pani w tym procesie.
Pozdrawiam.
Marta Oraczko
Dzień dobry,
Być może Pani łzy są formą wołania o pomoc, a im bardziej się Pani na nią zamyka, tym bardziej nasila się płacz? Możliwe, że czuje się Pani bardzo samotna ze swoimi przeżyciami, ze sobą...Może na początek znajdzie Pani czas dla siebie i codziennie spróbuje opisywać swoje przeżycia, odczucia - nawet te fizyczne, zanotować swój nastrój, samopoczucie i towarzyszące im myśli- jako forma autoterapii.
Pozdrawiam serdecznie!
MO
Katarzyna Aleksandrzak
Witam. Z tego, co Pani opisuje, widać, że nadmierne wzruszenie i łzy w różnych, nawet drobnych sytuacjach, stały się dla Pani źródłem dużego dyskomfortu i wstydu. Rozumiem, że może to być trudne, szczególnie gdy wydaje się, że emocje przejmują kontrolę w nieoczekiwanych momentach, a Pani nie potrafi nad nimi zapanować. To zupełnie naturalne, że szuka Pani pomocy i zrozumienia w tej sytuacji.
Łatwe wzruszenie się lub płaczliwość mogą mieć wiele przyczyn, w tym zmęczenie, stres, kumulację emocji, a czasem nawet zmiany w równowadze hormonalnej. Może to być również sposób, w jaki ciało próbuje odreagować nagromadzony stres lub niewyrażone emocje, które pojawiają się w różnych sytuacjach. Zwiększona płaczliwość może być też reakcją na długotrwałe napięcie emocjonalne, które wcześniej było mniej widoczne, ale teraz znalazło ujście.
Rozumiem, że wybranie się na wizytę do psychologa może być wyzwaniem, szczególnie gdy czuje Pani, że otworzenie się przed kimś obcym jest trudne do wyobrażenia. Proszę jednak pamiętać, że w gabinecie psychologa nie ma oceny ani presji – celem terapii jest stworzenie bezpiecznego miejsca, gdzie można stopniowo zrozumieć, co leży u podstaw tych reakcji. Może to wymagać czasu, ale często samo podjęcie próby rozmowy o swoich uczuciach przynosi ulgę.
Jeśli teraz wizyta u psychologa wydaje się zbyt trudna, może Pani spróbować zacząć od innych form wsparcia, które będą mniej wymagające emocjonalnie. Możliwe, że pomocne okaże się prowadzenie dziennika emocji, w którym będzie Pani mogła spisywać swoje uczucia, sytuacje, w których pojawiają się łzy, oraz myśli, które wtedy Pani towarzyszą. Taka forma autorefleksji może pomóc w lepszym zrozumieniu, co wywołuje te reakcje i jakie emocje próbują się wydostać na powierzchnię.
Może Pani również spróbować technik relaksacyjnych, takich jak ćwiczenia oddechowe, medytacja czy joga, które pomagają obniżyć poziom napięcia i lepiej radzić sobie z emocjami w trudnych chwilach. Dzięki takim praktykom łatwiej jest odzyskać kontrolę nad reakcjami ciała i umysłu, co może sprawić, że poczuje się Pani bardziej spokojna i stabilna emocjonalnie.
Jeśli nadal będzie Pani czuła, że potrzebuje wsparcia specjalisty, ale sama wizyta jest za dużym krokiem, może Pani spróbować skontaktować się z psychologiem online. Taka forma może być mniej stresująca, bo pozwala porozmawiać z kimś w zaciszu własnego domu, co czasem ułatwia przełamanie pierwszych barier. Często psychologowie oferują konsultacje wstępne, które są bardziej swobodną formą rozmowy, co może ułatwić podjęcie dalszych kroków.
Najważniejsze jest, aby nie była Pani z tym sama. Nawet jeśli otworzenie się przed kimś teraz wydaje się trudne, już fakt, że próbuje Pani zrozumieć swoje emocje i szuka pomocy, świadczy o wielkiej odwadze i chęci zmiany. Proszę być dla siebie wyrozumiałą i dać sobie czas na znalezienie najlepszego dla siebie rozwiązania.
Łączę pozdrowienia.
Katarzyna Aleksandrzak
Psycholog, Psychoterapeuta
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologaZobacz podobne
Witam,
mój problem od zawsze i źródło wiecznych sprzeczek z mężem. Pochodzę z rodziny, gdzie ojciec nie miał kolegów, nie wychodził na przysłowiowe piwo. Mama też nie, nie pracowała.
Wyszłam za mąż ponad 10 lat temu. Mąż domator.
Czasami były jakieś wyjścia
(bardzo przepraszam, że tak się rozpisałam. Może nie będzie chciało się komuś tego czytać, ale potrzebuję pomocy )
Witam,
mam za 3 miesiące 17 lat i mam problemy z agresją, jakieś działania impulsywne, pustkę derealizacja itp i straszne lęki. Chciałabym napisać o tych lękach,
Dzień dobry,
zwracam się w sumie z paroma drobnymi problemami.
Od ponad roku próbuje leczyć zaburzenia lękowe i jakoś to idzie. Niestety, ale chodzę jeszcze do szkoły, w której jestem przez to oceniana przez nauczycieli przez ich wizję na temat tego wszystkiego. Przez os
Witam,
chcę wiedzieć, co mówią te objawy czy to jakieś zaburzenie? Borderline? Depresja?
Nie, że chcę diagnozy, po prostu z ciekawości chcę opinii doświadczonych psychologów itp.
Jak z państwa strony to wygląda?
Objawy z tekstu:
1. Psychi
Witam,
od jakiegoś czasu zmagam się z bardzo intensywnymi, nadmiernymi myślami dotyczącymi mnie, moich uczuć, mojej partnerki oraz moich uczuć w relacji.
Potrafię przez 2 dni zastanawiać się nad swoimi uczuciami i już sobie wkręcić, że się wypalają, a nagle o poranku dnia trze
Od ok. 3 miesięcy zmagam się z takim problemem.
Gdy położę się spać po ok. 2-3 minutach nagle zaczynam odczuwać taki silny lęk, zaczyna drżeć moim ciałem, serce szybko bije, czuje niepokój. Czuję jakbym była w innym świecie, nie wiem co się ze mną dzieje. Czy to mogą być ataki paniki
Dzień dobry,
mam lęki związane z wizytą u lekarza i czekaniem na wyniki, nawet podczas badań okresowych. Nakręcam się, czytając w internecie — mam czarnowidztwo. Nie radzę sobie z tym stresem. Moje myśli krążą wokół jednego, nawet jak teoretycznie się czymś zajmę, to i tak moje myśli błądz
Czuję, że ten perfekcjonizm zaczął mnie dosłownie przerastać. Odkąd pamiętam, zawsze każdy coś ode mnie chciał.
Wszyscy oczekiwali, żebym był najlepszy, ciągle wysokie wymagania czy to rodzice, czy też w szkole. Później sam zacząłem sobie takie stawiać i stało się to częścią mojego ży
Mam wrażenie, że ludzie wokół mnie mają ukryte intencje, nawet jeśli ich w ogóle nie znam, typu na spacerze/ w sklepie. Kiedyś to olewałem, teraz mam wrażenie, że to ja robię z siebie idiotę publicznie. Natomiast czuję, jakby mnie obserwowali i życzyli źle. Nie wiem skąd to się bierze. Nie wiem d
Ostatnio zauważyłam, że pandemia znacząco nasiliła mój lęk społeczny. Każda konieczność wyjścia z domu, czy to do sklepu, czy na spacer, wiąże się z ogromnym stresem. Zdarza się, że wymyślam najgorsze scenariusze, jakby każdy kontakt z inną osobą mógł skończyć się dla mnie katastrofą. Unikam miej
Ostatnio doświadczyłam sytuacji, w której niespodziewanie pojawił się atak paniki i to w zupełnie nieoczekiwanym momencie. Byłam w sklepie, kiedy nagle poczułam przytłaczający lęk, serce zaczęło mi bić jak oszalałe, a ręce drżały. Wszystko wokół mnie wydawało się nierealne. Zaczęłam się zastanawi
Dzień dobry. Będę mieć niedługo operację wszczepienia endoprotezy biodra z dostępu przedniego.
Ale ponieważ jestem sam, nie mam własnej rodziny, jak i dalszej- brat, siostra, to niestety, ale PANICZNIE SIĘ BOJĘ 99% kalectwa około 1 miesiąca po zabiegu, samej operacji boję się w 25%.