Odpowiedz jako specjalista
WsteczCzy osoba z syndromem wewnętrznego nieutulonego dziecka może być dobrym rodzicem?
Czy kobieta z syndromem wewnętrznego, nieutulonego dziecka, w ogóle powinna być rodzicem..?
Anonimowo
8 miesięcy temu
Jakub Redo
Dzień dobry!
Twoje pytanie jest bardzo złożone i nie ma jednej prostej odpowiedzi.
Rodzicielstwo wymaga dojrzałości emocjonalnej, umiejętności samoregulacji oraz zdolności do odczytywania i odpowiadania na potrzeby dziecka. Osoba z syndromem wewnętrznego, nieutulonego dziecka może mieć trudność w zapewnieniu dziecku stabilności emocjonalnej, jeśli sama zmaga się z niezaspokojonymi potrzebami.
Jednak sam fakt posiadania tego syndromu nie przesądza o tym, czy ktoś może być dobrym rodzicem. Kluczowe jest to, czy dana osoba jest świadoma swoich trudności i gotowa do pracy nad sobą.
Jeśli to pytanie dotyczy Ciebie, drogi Anonimie, gorąco zachęcam do skorzystania z konsultacji psychologicznej – są one dostępne również tutaj, na platformie.
Wszystkiego dobrego!
Jakub Redo
8 miesięcy temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Martyna Jarosz
Dzień dobry!
Jeśli masz wątpliwości dotyczące swojego stanu emocjonalnego i jego wpływu na rolę rodzica, warto skonsultować się z psychologiem lub terapeutą. Profesjonalna pomoc może pomóc w zrozumieniu swoich uczuć, praca nad nimi oraz rozwinięciu zdrowych strategii radzenia sobie z trudnościami.
Wszystkiego dobrego!
Martyna Jarosz
8 miesięcy temu
Beata Matys Wasilewska
Dzień dobry
Każdy etap życia może być szansą na uzdrowienie w sobie fragmentów, które były niezaopiekowania, zaniedbane czy źle traktowane. Rodzicielstwo jest także takim etapem.
Warto przygotować się do takiego momentu w życiu decydując się na pracę psychoterapeutyczną, która pozwoli lepiej zrozumieć siebie, swoje wybory czy poukładać sobie te kawałki z przeszłości, tak by w większej zgodzie ze sobą żyć.
Wraz z większym zrozumieniem siebie, odbudowywaniem troski wobec siebie może pani świadomie podchodzić do relacji i otwierać się na nowe ich tworzenie, czyli także ze swoim dzieckiem i tym wewnętrznym ,i tym przez nas urodzonym.
Pozdrawiam
Beata Matys Wasilewska
psycholog
8 miesięcy temu
Katarzyna Kania-Bzdyl
Drogi Anonimie,
myślę, że wiele matek (i nie tylko ta część społeczeństwa) ma zaniedbane swoje "wewnętrzne dziecko". Doświadczenia, które zdobyliśmy w okresie dzieciństwa, mają wpływ na nasze przekonania, myśli i zachowania. Niezależnie od tego, czy zapytałabyś o rodzicielstwo, rodzinę, małżeństwo, jakiekolwiek relacje odpowiedź będzie jednoznaczna: tak, nasze wewnętrzne dziecko ma na to wpływ.
W celu zgłębienia wiedzy na ten temat podsyłam dość popularną i rzeczową literaturę:
* Jak ukoić swoje wewnętrzne dziecko - A. Calvo
* Odkryj swoje wewnętrzne dziecko - S. Stahl
* Zadbaj o swoje wewnętrzne dziecko (wsparcie dla DDA i DDD) - Ch. L. Whitfield
Pozdrawiam,
Katarzyna Kania-Bzdyl
8 miesięcy temu
Anastazja Zawiślak
To, czy kobieta z syndromem wewnętrznego, nieutulonego dziecka powinna być rodzicem, zależy od jej gotowości do pracy nad sobą. Ten syndrom wynika z niezaspokojonych potrzeb emocjonalnych i może wpływać na relację z dzieckiem, jeśli rodzic szuka w nim pocieszenia czy rekompensaty za własne braki z dzieciństwa.
Kluczowe jest pytanie: Czy jestem świadoma swoich ran i chcę nad nimi pracować? Jeśli tak, to masz szansę stworzyć zdrową relację z dzieckiem, nie powielając własnych trudnych doświadczeń. Bycie rodzicem nie wymaga perfekcji, ale otwartości na rozwój. To, że zadajesz to pytanie, już świadczy o Twojej dojrzałości i trosce. Warto skorzystać z pomocy psychologa lub psychoterapeuty.
Pozdrawiam,
Anastazja Zawiślak
Psycholog
8 miesięcy temu
Zobacz podobne
Czy dwoje ludzi z przypadku mogą stworzyć odpowiedni dom dla swojego dziecka?
Czy dwoje ludzi z przypadku mogą stworzyć odpowiedni dom dla swojego dziecka?
Nie panuje nad swoimi emocjami, teraz mogę przez to mieć odebrane prawa do dziecka.
Nie wiem, co mam robić, jestem bezradna. Nie panuje nad swoimi emocjami, teraz mogę przez to mieć odebrane prawa do dziecka. Syn jest z zespołem Aspergera. Proszę o pomoc.
Czy choroby psychiczne są dziedziczne? Czy dzieci niepoddane niewłaściwym zachowaniom rodzica i tak mogą zmagać się z psychiką?
Czy choroby psychiczne mogą być dziedziczone? Takie jak mitomania, kleptomania lub zaburzenia osobowości i zachowania dorosłych, np. zaburzenia preferencji seksualnych, transseksualność. Czy dzieci, które nie widziały niewłaściwych zachowań ojca mogą być narażone na problemy z własną psychiką?
Czy jeśli odnajdę i zaspokoję niezaspokojone dotąd potrzeby mojego wewnętrznego dziecka..
Czy jeśli odnajdę i zaspokoję niezaspokojone dotąd potrzeby mojego wewnętrznego dziecka, to jest szansa, że mając w przyszłości dzieci, będę zaspokajać ich faktyczne potrzeby, zamiast rekompensować sobie ich kosztem moje własne?
Czy można wyjść całkowicie z zaburzeń?
Czy z osobowości unikającej, nerwicy lękowej i dystymii da się całkowicie wyjść?
Dysleksja - przyczyny, objawy, diagnostyka i wsparcie
Dysleksja to zaburzenie wpływające na czytanie i pisanie, ale nie na inteligencję. Jeśli Ty lub ktoś bliski ma trudności w nauce, warto poznać objawy dysleksji, jej przyczyny i metody wsparcia. Odpowiednia pomoc może znacząco poprawić jakość życia i nauki.