WsteczLęk po diagnozie nowotworu.
Jak radzić sobie z lękiem, atakami paniki po usłyszeniu diagnozy: nowotwór złośliwy!
Mała
Odpowiedz jako specjalista
Jakub Redo
Dzień dobry,
Lęk i strach to całkowicie naturalne reakcje na diagnozę i niepewność związaną z chorobą, która jak się domyślam pojawia się w obecnej sytuacji. Rozumiem jednak, że są to emocje, które utrudniają codzienne funkcjonowanie i wpływają na Pani jakość życia.
Pomocne są rozmowy z bliskimi osobami o swoich uczuciach, obawach i potrzebach. Proszę poszukać wsparcia u przyjaciół, rodziny, a także w grupach wsparcia dla osób chorych onkologicznie. Może tam Pani spotkać ludzi, którzy przechodzą przez podobne doświadczenia.
Choroba nowotworowa często wiąże się z poczuciem utraty kontroli nad własnym życiem. Proszę się skupić na tym, na co ma Pani wpływ - m.in. na współpracę z lekarzami, przestrzeganie zaleceń i dbanie o siebie. Ważnym aspektem w oswajaniu lęku jest również edukacja. Czytanie na temat choroby nowotworowej, sposobach leczenia i rokowaniach może pomóc Pani zrozumieć, z czym się Pani mierzy i poczuć się bardziej pewnie.
Zachęcam do skorzystania z pomocy psychologa. Specjalista pomoże Pani uporządkować emocje, oswoić lęk, znaleźć mechanizmy radzenia sobie i odbudować poczucie kontroli w trudnej sytuacji.
Wszystkiego dobrego i bardzo dużo zdrowia!
Jakub Redo
Urszula Małek
Przede wszystkim chciałabym wyrazić ogromne współczucie z powodu tej diagnozy, która jest niewyobrażalnym ciężarem. Usłyszenie takiej informacji może wywołać szereg silnych emocji, w tym lęk, panikę, poczucie bezsilności. To naturalne, że reagujesz w ten sposób -to ogromny stres dla organizmu i umysłu. Ważne jest, abyś pamiętała, że masz prawo do tych emocji, ale również masz prawo szukać wsparcia, aby przejść przez ten trudny okres.
Ataki paniki, które się pojawiają, mogą być wynikiem bardzo intensywnego stresu i niepokoju o przyszłość. W takich chwilach warto skupić się na prostych technikach oddechowych, które mogą pomóc w uspokojeniu ciała. Głębokie, spokojne oddychanie, np. przez liczenie do czterech przy wdechu i wydechu, może złagodzić napięcie i dać poczucie kontroli nad ciałem.
Jeśli czujesz, że lęk staje się zbyt przytłaczający, warto rozważyć wsparcie psychoterapeutyczne. Wiele osób, które zmagały się z diagnozami nowotworowymi, skorzystało z terapii, by radzić sobie z lękiem, stresem i emocjami związanymi z chorobą. Terapeuta pomoże Ci lepiej zrozumieć i nazwać te emocje, a także wprowadzi narzędzia, które pomogą Ci z nimi pracować.
Wsparcie bliskich osób -rodziny, przyjaciół -jest równie istotne, ponieważ nie musisz przechodzić przez to wszystko sama. Warto, byś otwarcie rozmawiała z bliskimi o swoich uczuciach, nawet jeśli są one trudne do wyrażenia.
Chociaż to może być bardzo trudne, pamiętaj, że jesteś silna i zasługujesz na pomoc i wsparcie, zarówno od profesjonalistów, jak i od osób, które Cię kochają. Wspólnie z nimi i pomocą psychologiczną możesz stopniowo znaleźć sposoby na zarządzanie lękiem i emocjami w tym trudnym czasie.
Życzę wszystkiego dobrego,
Urszula Małek
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologa
Zobacz podobne
Dzień dobry,
mam lęki związane z wizytą u lekarza i czekaniem na wyniki, nawet podczas badań okresowych. Nakręcam się, czytając w internecie — mam czarnowidztwo. Nie radzę sobie z tym stresem. Moje myśli krążą wokół jednego, nawet jak teoretycznie się czymś zajmę, to i tak moje myśli błądzą.
Czuję, że każdy drobny objaw – ból głowy, kaszel, cokolwiek – od razu wywołuje u mnie jakąś paranoję. Zaczynam myśleć o najgorszym, przeglądać internet, sprawdzać objawy, i kończy się na tym, że panikuję jeszcze bardziej. To się robi męczące, bo nie potrafię już normalnie funkcjonować, ciągle analizuję, ciągle się martwię, a ludzie dookoła chyba nie rozumieją, jak to jest.
Nie wiem, jak to zatrzymać, ale chcę jakoś ogarnąć ten ciągły lęk. Co robić, żeby przestać tak się nakręcać?
Hej, mam pewien problem.
Od jakiegoś czasu zmagam się z takim lękiem przed przestrzeniami otwartymi, że każda próba wyjścia z domu to dla mnie ogromny stres. Gdy tylko pomyślę, że muszę wyjść na zakupy albo spotkać się z przyjaciółmi w parku, ogarnia mnie panika. Czuję, jakby mój świat się kurczył, zamykając mnie tylko w czterech ścianach. Ten strach zaczyna coraz bardziej kontrolować moje życie i utrudnia normalne funkcjonowanie. Jak najlepiej zacząć ten proces leczenia, żeby stopniowo przełamywać ten lęk? Będę naprawdę wdzięczna za każdą poradę na temat tego, jak zapanować nad lękiem i odzyskać kontrolę nad swoim życiem. Chciałabym zrozumieć, jak długo może trwać ewentualna terapia i jakie są szanse na trwałe pokonanie tego problemu. Naprawdę potrzebuję wskazówek, które pozwolą mi cieszyć się życiem...
Otrzymałem niedawno diagnozę nieuleczalnej choroby i czuję, jak moje życie całkiem się zmieniło. Zawsze wydawało mi się, że mam wszystko pod kontrolą, a teraz wszystko jest niepewne i straszne. Każdego dnia czuję się przytłoczony, czasami nawet bezradny. Nie wiem, jak sobie z tym poradzić. Wielu mówiło, że rozmowa z psychologiem może pomóc, ale nie wiem, od czego zacząć.