Odpowiedz jako specjalista
WsteczJak radzić sobie z mamą chorującą na schizofrenię? Czy wyprowadzić się podczas ataku?
Dzień dobry, moja mama choruje od kilku lat na schizofrenię. Teraz właśnie ma atak i jak zwykle traktuje mnie jak wroga.
Czy aby się wyciszyła to, czy powinnam na ten czas wyprowadzić się z domu?
Anonimowo
9 miesięcy temu
Agnieszka Zając
Dzień dobry,
przy diagnozie schizofrenii, zarówno dla osoby, która jest Pacjentem, jak i rodziny ważne są regularna opieka psychiatryczna oraz psychologiczno-psychoterapeutyczna. Pytanie, które Pani zadaje, jest wieloaspektowe i zależy od Pani indywidualnej sytuacji i przeżyć z nią związanych. Warto zadbać zatem o wsparcie dla siebie i pozastanawiać się nad tym i innymi pytaniami przy wsparciu specjalisty, np. psychologa.
Pozdrawiam serdecznie,
Agnieszka Zając
9 miesięcy temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Katarzyna Kania-Bzdyl
Dzień dobry,
czy Twoja mama jest pod stałą opieką psychiatry? Czy przyjmuje leki?
Z Twojego opisu wynika, że nie jest Ci łatwo w okresach, kiedy Twoja mama ma zaostrzenie choroby. Jeśli chwilowe pomieszkanie gdzie indziej będzie dobre dla Twojego zdrowia psychicznego to tak zrób :)
pozdrawiam i życzę pomyślności,
Katarzyna Kania-Bzdyl
9 miesięcy temu
Beata Matys Wasilewska
Dzień dobry
Przebywanie z bliskim, który jest w ostrej fazie swojego zaburzenia, jest trudnym i emocjonalnie wyczerpującym zadaniem. Warto się w tym czasie chronić, by samemu nie podupaść na zdrowiu. W pierwszej kolejności powinniśmy zadbać o to, by chory przyjmował regularnie leki i był pod stałą opieką lekarską. Jeśli mama pomimo swoich zaburzeń potrafi samodzielnie funkcjonować sama i nie stanowi zagrożenia dla siebie i innych, to zminimalizowanie kontaktu może dać pani więcej sil w opiece nad nią.
Na pewno w dłuższej perspektywie warto zastanowić się, jakie poczynić kroki w kwestiach mieszkaniowych i jak ma wyglądać wasz kontakt i opieka nad nią.
Warto by pani także dbała o siebie i swoje emocje, gdyż zaburzone postrzeganie pani przez mamę może panią obciążać psychicznie. Polecam https://stowarzyszenie-rozwoju.eu/projekty/schizofrenia-otworzcie-drzwi/
pozdrawiam
Beata Matys Wasilewska
9 miesięcy temu
Adam Białas
Dzień dobry,
Z tego, co Pani pisze, sytuacja wymaga działań interwencyjnych. Schizofrenia to skomplikowana choroba, która wymaga specjalistycznego leczenia psychiatrycznego. W sytuacji zaostrzenia choroby mogą występować tzw. epizody psychotyczne. Jeżeli Pani jest traktowana jak wróg możemy mieć do czynienia ze schizofrenia paranoidalną. Osoba z tą chorobą może mieć trudności z odróżnieniem rzeczywistości od swoich myśli i przekonań. Często występują:
Urojenia– czyli fałszywe przekonania, np. ktoś wierzy, że jest prześladowany lub że inni chcą mu zaszkodzić.
Omamy – najczęściej słuchowe, czyli słyszenie głosów, które nie istnieją.
Trudności w zaufaniu innym ludziom, ponieważ osoba może czuć się zagrożona.
Mimo że choroba brzmi poważnie, przy odpowiednim leczeniu, np. lekach i terapii, wiele osób może prowadzić normalne życie. Ważne jest, żeby szybko szukać pomocy u lekarza, a jeśli mama nie chce dobrowolnie się leczyć, to można wezwać pogotowie w sytuacji zaostrzenia choroby. Jest też tryb leczenia bez zgody, ale on wymaga zgody sądu.
9 miesięcy temu
Anastazja Zawiślak
Dzień dobry,
Bardzo mi przykro, że musisz mierzyć się z tak trudną sytuacją. Bycie blisko osoby chorej na schizofrenię, szczególnie w trakcie ataku, może być niezwykle wyczerpujące emocjonalnie i wymaga ogromnej siły. Twoje pytanie pokazuje, że bardzo zależy Ci na dobru mamy, ale także na znalezieniu rozwiązania, które pozwoli Ci zadbać o siebie.
Przede wszystkim mama powinna być pod opieką psychiatry prowadzącego lub/i psychoterapeuty, w związku z tym takie ataki powinny być zgłaszane tak, aby odpowiednio zadziałać interwencyjnie.
W trakcie ataku schizofrenii, kiedy osoba chora traktuje najbliższych jako wrogów, może to być częścią jej zaburzeń percepcji i myślenia, a nie wyrazem rzeczywistych uczuć.
W takich momentach dystans emocjonalny i czasami fizyczny może być pomocny – zarówno dla niej, jak i dla Ciebie. Wyprowadzenie się na pewien czas może dać Ci przestrzeń do odpoczynku i zmniejszenia napięcia w relacji, co jest bardzo ważne dla Twojego zdrowia psychicznego.
Pamiętaj, że dbanie o swoje granice i potrzeby nie jest oznaką egoizmu – jest konieczne, abyś mogła wspierać mamę długoterminowo. Jeśli poczujesz, że sytuacja Cię przerasta, nie wahaj się szukać pomocy u bliskich, specjalistów np. psychologa lub psychoterapeuty, lub grup wsparcia dla osób mających w rodzinie chorych na schizofrenię.
Pozdrawiam,
Anastazja Zawiślak
Psycholog
9 miesięcy temu
Martyna Jarosz
Dzień dobry,
przykro słyszeć, że przechodzisz przez trudny czas związany z chorobą mamy. Zrozumiałe jest, że zastanawiasz się, jak najlepiej postąpić w takiej sytuacji.
Schizofrenia jest skomplikowanym schorzeniem, a osoby cierpiące na nią często doświadczają różnych objawów, w tym paranoi i złudzeń. Traktowanie bliskiej osoby jak wroga może być jednym z tych objawów.
Skonsultuj się z lekarzem mamy, aby omówić jej objawy i otrzymać profesjonalne porady. Może być konieczna zmiana lub dostosowanie leków, aby złagodzić objawy ataku.
Twój komfort i bezpieczeństwo są również ważne. Jeśli czujesz, że sytuacja staje się niebezpieczna dla Ciebie lub dla mamy, warto rozważyć tymczasowe opuszczenie domu lub znalezienie innego rozwiązania, które zapewni obu stronom bezpieczeństwo.
Skonsultuj się z terapeutą lub psychologiem, który pomoże Ci radzić sobie z trudnymi emocjami i stresem związanym z opieką nad mamą.
Zastanów się, jakie strategie mogą pomóc mamie w wyciszeniu się. Czy są to techniki relaksacyjne, spokojne otoczenie, czy może kontakt z innymi członkami rodziny lub przyjaciółmi?
Pamiętaj, że dbanie o siebie jest równie ważne, jak dbanie o bliskich. Znalezienie balansu i wsparcia w trudnych chwilach może przynieść ulgę i pomóc w radzeniu sobie z wyzwaniami.
Trzymaj się ciepło i dbaj o siebie.
Martyna Jarosz - psycholog
8 miesięcy temu
Zobacz podobne
Przyjaciółka choruje na schizofrenię. Nie wiem jak z nią rozmawiać, kim teraz jest.
Dzień dobry , przyjaciółka ma schizofrenię, dowiedziałam się po jej ponoć kolejnym ataku choroby - nie brała leków .. uciekła z domu ... Omamy, mówiła od rzeczy ... Znalazła ją policja i obecnie jest w szpitalu .. już około miesiąca nie widzę w jej zachowaniu poprawy, mówi dziwne rzeczy, które nie miały miejsca, potrafi dzwonić 40 razy w ciągu godziny mówiąc za każdym razem to samo .. kompletnie nie wiem jak się zachować. Chciałabym jej pomóc, ale te telefony powoli już mnie wykańczają, nie wiem co mówić, mam wrażenie, że z każdym dniem jest inną osobą .. czy ona już nie będzie tą samą osobą, co przed tym atakiem ? Jak z nią rozmawiać? Boje się, że gdy nie odbiorę telefonu załamie się ... Proszę o pomoc, jak mam się zachować i jak rozmawiać?
Czy wyprowadzić się, gdy mama z schizofrenią zachowuje się agresywnie?
Dzień dobry, zacznę jeszcze raz temat, mam na imię Sylwia, mam 32 lata. I jak pisałam z zapytaniem, czy powinnam wyprowadzić się na czas, kiedy mama ma tak schizofrenię.
Mama bierze leki tylko po 4 latach dostała ataku.
Dużo czynników się na to złożyło i prawdopodobnie też to, że poznałam faceta i zaczęłam się z nim spotykać. I to mamie nie pasuje, bo traktuje mnie jak małe dziecko. Gdy dostaje ataku, zawsze traktuje mnie jak wroga. Podczas drugiego ataku próbowała dociekać mi głowę do poduszki, bo jak to ujęła " próbowała wygonić ze mnie szatana" od tamtej pory, kiedy mama ma atak, zamykam się na klucz w pokoju, gdy jestem sama z nią w domu. Wezwałam pogotowie w piątek tydzień temu.
Powiedzieli, że jej nie zabiorą, bo jest z nią kontakt.
I nie wyraziła zgody. Siostra namówiła mamę na wizytę u lekarza i była w poniedziałek. Ma zwiększone dawkowanie leków, ale nie wiem, czy wyciszy się w domu. Na terapię zaczęłam chodzić od miesiąca, żeby stać się bardziej pewna siebie i asertywna.
Co też widzę, że nie koniecznie się to podoba mamie, bo uważa, że powinnam się jej słuchać i robić to, co ona chce.
Jestem już tym zmęczona, innych członków rodziny nie traktuje tak jak mnie. Mnie za każdym razem nienawidzi, a ja chcę tylko jej pomóc.
Sąsiadka choruje na schizofrenię, utrudnia mi funkcjonowanie. Jak z nią rozmawiać? Co zrobić?
Jak pozbyć się schizofreniczki?
Witam, mam problem z sąsiadką, która chorują na schizofrenię. Notorycznie się mnie czepia, stoi pod moimi drzwiami, wyrzuca mi wycieraczki spod drzwi, wymyśla rzeczy, które nie mają miejsca i za nie mnie obwinia. Próbowałam rozmawiać z nią jak człowiek z człowiekiem, ale niestety po kilku minutach od momentu, gdy mogłoby się wydawać, że rozumie i jest w porządku, zmienia ton, zmienia zdania, zmienia zupełnie to co wcześniej udało się wypracować. Nic po prostu nie dociera, żadna normalna, spokojna rozmowa, kieruje się wyzwiskami, i nie da się prowadzić rozmowy. Przyczepiła się mnie dosłownie za nic, bardzo mnie to męczy, i już denerwuje, bo chcę spokojnie funkcjonować i żyć. Jak mam się pozbyć jej z mojego otoczenia? Jak mam z nią rozmawiać, żeby dała mi spokój? Przypomnę, że żadne rozmowy spokojnie, kulturalne, zupełnie nie oceniające i wręcz wyciągające rękę do pokoju - zupełnie nic nie dają…
mam dość..
Jak mam poradzić sobie z diagnozą mamy chorej na schizofrenię?
Jak mam poradzić sobie z diagnozą mamy chorej na schizofrenię? Nie daję rady żyć, myślę o niej a nie mam ochoty iść do niej do szpitala.
Jak pomóc mamie ze schizofrenią, gdy odmawia leczenia?
Mama choruje na schizofrenie...
Kilkakrotnie hospitalizowana w szpitalu psychiatrycznym.
Mama nie chce się leczyć, uważa, że jest zdrowa.
Do tej pory mieszkała z tatą i on się nią zajmował. Niestety tata zmarł, a mama została sama w domu. Mama nie chce dać sobie pomóc, a choroba znowu postępuje.
Nie da się jej namówić na leczenie. Co mógłbym zrobić w takiej sytuacji? Jej stan się pogarsza.
Dysleksja - przyczyny, objawy, diagnostyka i wsparcie
Dysleksja to zaburzenie wpływające na czytanie i pisanie, ale nie na inteligencję. Jeśli Ty lub ktoś bliski ma trudności w nauce, warto poznać objawy dysleksji, jej przyczyny i metody wsparcia. Odpowiednia pomoc może znacząco poprawić jakość życia i nauki.