Odpowiedz jako specjalista
WsteczTraumatyczna myśl w głowie - czy to się leczy?
Od 7 mscy mam codziennie w głowie te same myśli. Myślę na okrągło o pewnej sprawie traumatycznej dla mnie. Budzę się w nocy zlana potem. Czy to się leczy?
MaWa
1 rok temu
Dominik Kupczyk
Objawy, które Pani opisuje, takie jak nieustanne myślenie o traumatycznej sprawie i nocne budzenie się w stanie silnego wzburzenia, mogą wskazywać na zaburzenia związane ze stresem, na przykład zespół stresu pourazowego (PTSD). Zalecam skonsultowanie się z psychologiem lub psychiatrą, który może zdiagnozować stan i zalecić odpowiednią terapię, czasem w połączeniu z leczeniem farmakologicznym. Skutecznymi formami terapii są terapia poznawczo-behawioralna oraz terapia skoncentrowana na traumie. Dodatkowo, techniki relaksacyjne, takie jak medytacja czy ćwiczenia oddechowe, mogą pomóc w zarządzaniu stresem. Ważne jest także wsparcie społeczne i prowadzenie zdrowego trybu życia.
1 rok temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Izabela Bojarska
Pisze Pani, że od długiego czasu dręczą Panią myśli związane z trudnym wydarzeniem z Pani życia. Jeśli dobrze rozumiem, doświadcza Pani także koszmarów, z których wybudza się Pani z silnym lękiem. Na podstawie opisanych przez Panią trudności nie jestem w stanie jednoznacznie stwierdzić, czy to, z czym się Pani mierzy, jest problemem zdrowotnym wymagającym leczenia - postawienie rzetelnej diagnozy wymaga bezpośredniej rozmowy. Domyślam się jednak, że opisane przez Panią przeżycia powodują cierpienie, dlatego zalecam konsultację ze specjalistą zdrowia psychicznego - psychologiem, psychoterapeutą lub lekarzem psychiatrą - który udzieli Pani profesjonalnego wsparcia i na podstawie szerszego wywiadu pomoże zaplanować adekwatny do Pani trudności plan postępowania, np. obejmujący wsparcie psychologiczne lub psychoterapię indywidualną.
1 rok temu
Katarzyna Waszak
Dzień dobry! Tak, ruminacje, ponowne przeżywanie tramy zdecydowanie warto przepracować podczas psychoterapii. Szczególnie, że utrudnia to funkcjonowanie, jest przyczyną cierpienia.
Katarzyna Waszak
1 rok temu
Katarzyna Rosenbajger
Witam,
To co pani opisuje w swoim liście z pewnością się leczy. Z opisu wynika, że są to myśli powracające/ natrętne, które są spowodowane właśnie jakimś traumatycznym przeżyciem z przeszłośći. Bardzo ważne jest, aby jak najszybciej skontaktowała się ze specjalistą, który pomoże pani przepracować wydarzenia, które są powiązane z pani powracającymi myślami oraz problemami ze snem.
K Rosenbajger
Psycholog
1 rok temu
Anna Martyniuk-Białecka
Odpowiadając na pytanie: oczywiście. Takie doświadczenia mogą być bardzo wymagające i wpływać negatywnie na codzienne funkcjonowanie oraz zdrowie psychiczne. Istnieje wiele form terapii skoncentrowanych na pomocy osobom po traumie czy PTSD. Polecam Pani spotkanie z psychotraumatologiem lub specjalistą, który zajmuje się terapią EMD (Eye Movement Desensitization and Reprocessing).
1 rok temu
Justyna Czerniawska (Karkus)
Dzień dobry,
jak najbardziej sytuacje, które utrudniają nam codzienne funkcjonowanie można przepracować na psychoterapii.
Pozdrawiam serdecznie,
Justyna Karkus - psycholog, psychoterapeuta
1 rok temu
Zobacz podobne
Jak panować nad paniką w nieoczekiwanych momentach?
Ostatnio doświadczyłam sytuacji, w której niespodziewanie pojawił się atak paniki i to w zupełnie nieoczekiwanym momencie. Byłam w sklepie, kiedy nagle poczułam przytłaczający lęk, serce zaczęło mi bić jak oszalałe, a ręce drżały. Wszystko wokół mnie wydawało się nierealne. Zaczęłam się zastanawiać, jak mogę lepiej zarządzać atakami paniki, szczególnie w takich nieprzewidywalnych sytuacjach? Czy są jakieś techniki, które mogłyby pomóc mi odzyskać kontrolę, zanim lęk zupełnie mnie pochłonie? Wiem, że zaburzenia lękowe mogą być trudne do opanowania, ale chciałabym nauczyć się metod, które pozwolą mi funkcjonować bez obaw o nagłe ataki. Będę wdzięczna za wskazówki i porady!
Mam od zawsze wrażenie, że ludzie są na mnie źli, że mnie źle oceniają.
Odkąd pamiętam zawsze miałam w głowie, że wszyscy mnie obgadują lub są na mnie źli. Każde zdanie wypowiadane przez kogokolwiek powoduje, że w mojej głowie zapala się czerwona lampka "co zrobiłam tym razem, że ten ktoś jest na mnie zły" potrafię zadawać tym osobom to pytanie po kilka razy "o co jesteś zły?" " co zrobiłam?" "dlaczego się znowu gniewasz".
Nawet jeśli ta osoba zapewniała mnie, że nic się nie stało.
Skąd to się bierze i jak można sobie z tym poradzić? Nieważne gdzie jestem i z kim jestem mam wrażenie, że wszyscy na mnie patrzą i się, że mnie naśmiewają. Jest to bardzo nieprzyjemne oraz utrudniające życie. Przeważnie nie znam tych ludzi, bo są to po prostu obcy ludzie, których mijam na ulicy, ale mimo wszystko czuję się oceniana i osądzana w najgorszym możliwym sposób nawet, jeśli kontakt wzrokowy z tą osobą trwał zaledwie 2 sekundy lub wcale go nie było. Dlaczego tak jest?
Trudności z zasypianiem, do kogo się udać?
Witam, od ok. roku mam problem z zasypianiem - nie mogę zasnąć przez ok. 2-3 godziny, ponieważ czuję, jak serce bardzo szybko mi bije (w ciągu dnia coś takiego nie występuje). jeśli już zasnę to przesypiam całą noc, natomiast już samo myślenie "czy dziś uda mi się od razu zasnąć" trochę mnie stresuje. Czy z takim problemem powinnam udać się do psychologa, czy od razu do psychiatry po jakieś leki nasenne?
Dodatkowo choruję na astmę oskrzelową, więc dodatkowych leków wolałabym uniknąć.
Zwolnienie całoroczne z powodu zaburzeń lękowych i braku wsparcia/ zrozumienia/ akceptacji kadry pedagogicznej.
Dzień dobry, czy w moim przypadku zwolnienie całoroczne z przedmiotu mogłoby pomóc? W skrócie po wielu miesiącach przełamałam się i opowiedziałam nauczycielom o zaburzeniach lękowych, z którymi się zmagam; praktycznie zero zrozumienia, a zwłaszcza ze strony nauczycielki wfu, nie ćwiczyłam w poprzednim semestrze przez lęki i chce mnie nie klasyfikować. Jedyną osobą, która trochę to rozumie jest pedagog szkolna, ale chyba nie wpłynęła na nauczycieli w żadnym stopniu. Mam wrażenie, że mimo oświadczenia od terapeuty nie rozumieją i nawet nie chcą tego rozumieć. Tak samo jak moi rodzice tam chodzą, im też nie wierzą. Czuję się nieco samotna z tym problemem podczas lekcji, mam wsparcie od znajomych i rodziców, ale jednak to nie oni codziennie przy wyjściu dostają napadów derealizacji, bo do tego stopnia chcą uniknąć widzenia tych nauczycieli. Przez to wszystko bardzo mi źle w szkole, ale całkowita jej zmiana nie wchodzi raczej w grę, bo został mi ostatni rok, a poza tym będę tęsknić za znajomymi. Lecz zastanawiam się nad tym, czy takie zwolnienie nie pomogłoby mi jakoś, bo od początku tej sytuacji (zaczęło się przed majówką) non stop jestem w stresie, wystarczająco mam własnych stresów, a szkoła je spotęgowała i dodała nowe. Oczywiście dopytam też swojego terapeuty czy to się sprawdzi, z góry dziękuję za odpowiedź.
Czuję ogromny lęk przed krzywdą. Boję się najbliższych, dźwięków, przeszłam przez traumatyczne wydarzenia. Co się dzieje?
Dzień dobry, w ostatnim czasie bardzo mocno nasilił się u mnie lęk, do takiego stopnia, że czasami odnoszę wrażenie, jakby najbliżsi mi ludzie (głównie rodzina) chcieli wyrządzić mi krzywdę. Od razu budzę się w nocy, gdy tylko usłyszę jakiś nawet najcichszy dźwięk. Często śpię z nożem w ręce, aby móc się choć drobinę uspokoić pomimo tego, że raczej nic mi nie grozi. Wszędzie doszukuję się drugiego dna i kompletnie nikomu nie ufam. Mam wrażenie, jakby obudziły się we mnie traumy przez to, że czasem jako mniejsze dziecko byłam ofiarą przemocy fizycznej oraz psychicznej ze strony najbliższych. Nie jestem jeszcze osobą pełnoletnią i zastanawiam się czy byłabym w stanie normalnie funkcjonować w przyszłości przez tak mocno nasilony lęk, z którym żyję każdego dnia i każdej nocy. A może jest to oznaka jakiejś choroby psychicznej? Występuje u mnie również wiele innych, niepokojących objawów, natomiast jest ich zbyt wiele, aby się tutaj rozpisywać.