Oddalanie się w związku: czy rozstanie to jedyne wyjście, czy warto walczyć o miłość?

Bardzo ważne pytania Pani stawia! Niestety nie ma na nie jednoznacznej odpowiedzi. Napisała Pani o relacji, natomiast niewiele o sobie, poza tęsknotami, które słyszę jak niezaspokojone potrzeby - miłości, akceptacji, wsparcia. 

Są one uniwersalne, każdy z nas chce być widziany, czuć się ważny, uwzględniając oczywiście wszelkie różnice indywidualne. Myśląc o modelu NVC (porozumienia bez przemocy), który często wykorzystuję właśnie do pracy w obszarze relacji, komunikacji - warto powiedzieć o tym, że nasze myśli, emocje i potrzeby są naszą odpowiedzialnością. Co robi Pani dla siebie w obszarze akceptacji? W jaki sposób wspiera siebie, czy raczej wymaga i zdarza się, że brakuje wyrozumiałości dla potknięć? Z moich doświadczeń wynika, że często na zewnątrz szukamy tego, czego sami nie potrafimy sobie dać/zapewnić i nauczenie się tego może wprowadzić nową perspektywę i jakość do naszego życia. 

Tym samym chciałabym zachęcić do skupienia się na sobie, bo relacja/rodzina jest pewnym systemem i jak zmieni się jakoś jeden element, to system odpowie, zareaguje, a to właśnie na siebie ma Pani największy wpływ i pracę może zacząć "od zaraz". 

Życzę dużo wyrozumiałości na tej drodze i by doprowadziła do efektów, które będą dla Pani satysfakcjonujące!

W każdym związku dochodzi do kryzysów, nie napisała Pani, jak długo jesteście małżeństwem, a po dłuższym czasie bycia razem tracimy tę świeżość, ciekawość drugiej osoby. Warto porozmawiać z mężem i powiedzieć mu, co Pani czuje, czego najbardziej brakuje w Waszej relacji. Jest wiele sposobów, by próbować odbudować więź, znalezienie wspólnego zainteresowania, spędzanie razem czasu w przyjemny sposób, wspólne wyjścia, spotkania ze znajomymi, lub można także rozważyć terapię małżeńską. Najważniejsza jest szczera rozmowa i poszukanie rozwiązania. Często obowiązki domowe i codzienna rutyna powodują wypalenie, utratę radości z życia, a wtedy warto coś zmienić w swoim życiu, znaleźć czas na drobne przyjemności, by odzyskać poczucie szczęścia. Każdy związek wymaga pracy i zaangażowania obydwu stron, proszę jeszcze nie rezygnować, zawsze warto spróbować zawalczyć. 

Pozdrawiam,

Dorota Żurek psycholog

Drogi Anonimie,

być może zabrzmi to dość kontrowersyjnie, ale aby wszystko ze sobą współgrało, dzieci nigdy nie powinny być ważniejsze niż współmałżonek, w przeciwnym razie partner/ka czują się zaniedbani i niepotrzebni. Trzeba zastanowić się, kiedy mniej więcej zaczęliście się oddalać i jaki może być tego powód? 

Co na ten temat sądzi mąż? Jest za ratowaniem Waszego małżeństwa? Czasami ludzie nie przestają się kochać, tylko po prostu zapominają o tym uczuciu w relacji. 

Pozdrawiam,

Katarzyna Kania-Bzdyl

Dzień dobry!

Niestety nie można „zmusić się” do zakochania, ale można pracować nad odbudową więzi. Po latach małżeństwa warto poznać się na nowo – w końcu każdy z nas się zmienia, a wraz z nami nasze potrzeby i oczekiwania wobec relacji. To, kim byliście na początku związku, nie jest tym samym, kim jesteście dzisiaj.

Zachęcam do otwartej rozmowy o uczuciach, pragnieniach i obawach – bez wzajemnych oskarżeń. Pomocne może być też wprowadzenie nowych rytuałów bliskości i wspólne spędzanie czasu inaczej niż dotychczas. Jeżeli potrzebuje Pani rozmowy lub wsparcia w podjęciu decyzji, pomocna może być konsultacja psychologiczna, np. w formie online.

Wszystkiego dobrego!

Jakub Redo

Droga Autorko,

Rozumiem, że znajduje się Pani w bardzo trudnym momencie. 

Z jednej strony pojawia się poczucie oddalenia w relacji z mężem, z drugiej – lęk przed samotnością i pytania o przyszłość. 

Tęsknota za miłością, akceptacją i wsparciem jest czymś bardzo naturalnym, zwłaszcza gdy w związku zaczyna brakować bliskości.

To, co Pani opisuje, może być bardzo obciążające emocjonalnie. Wspólne życie, dom, dzieci – to wszystko łączy, ale jednocześnie może sprawiać, że decyzje dotyczące relacji stają się jeszcze trudniejsze. Może pojawiać się dylemat: czy warto walczyć o odbudowę więzi, czy raczej zaakceptować, że uczucia się zmieniły.

Nie ma jednej właściwej odpowiedzi, ale Pani emocje i potrzeby są ważne. Może warto przyjrzeć się, czy widzi Pani jeszcze przestrzeń na odbudowę relacji, czy raczej czuje, że ta więź już się wyczerpała. Cokolwiek Pani zdecyduje, proszę pamiętać, że ma Pani prawo do bliskości i poczucia bycia ważną w relacji.

Życzę wszystkiego dobrego i trzymam kciuki za odnalezienie rozwiązań!

Dzień dobry,  

To, co przeżywasz, jest bardzo trudne, bo dotyka najgłębszych pragnień – potrzeby bliskości, akceptacji i miłości. Czujesz się rozdarta między tym, co kiedyś Was łączyło, a tym, co jest teraz – poczuciem oddalenia i życia obok siebie. To naturalne, że pojawia się lęk przed samotnością, bo przecież przez lata budowaliście wspólną codzienność. A jednocześnie w sercu pojawia się pustka, którą trudno wypełnić, bo związek nie jest dla satysfakcjonujący. 

Czasem w długoletnich związkach uczucia zmieniają swoją formę, gasną pod ciężarem codziennych obowiązków i niezauważonych emocji. To, że tęsknisz za miłością, nie oznacza, że coś z Tobą jest nie tak. To oznacza, że Twoje serce domaga się ciepła i uwagi. Może to tęsknota za dawną wersją siebie – tą, która czuła się kochana i widziana? A może to wołanie o relację, w której będzie więcej obecności, rozmowy i prawdziwego spotkania?  

Nie ma jednej słusznej drogi – są tylko Twoje potrzeby, Twoje emocje i Twoje granice. Może warto dać sobie przestrzeń na zadanie pytań bez szukania natychmiastowych odpowiedzi. Co dla Ciebie znaczy bliskość? Czy w tej relacji wciąż jest miejsce na Was dwoje, poza rolami rodziców i współlokatorów? Czego się boisz bardziej – samotności obok kogoś, czy samotności w pojedynkę?  

Twoje uczucia są ważne. Nie trzeba zmuszać się do miłości, ale może warto sprawdzić, czy gdzieś w cieniu codzienności nie schowało się jeszcze coś, co mogłoby się na nowo obudzić.  

Jeśli trudno jest Ci znaleźć odpowiedź, może warto porozmawiać z psychologiem, może taka rozmową pozwoli Ci spojrzeć szerzej na sytuacje lub zaplanować kolejne kroki.

Pamiętaj, że nie musisz być w tym sama. 💛

Anastazja Zawiślak

Psycholog

Dzień dobry!

Najlepiej byłoby, gdybyś skonsultowała się z psychologiem lub terapeutą par, który pomoże Ci zrozumieć swoje uczucia i wspólnie wypracować plan działania. Terapia indywidualna lub wspólna z mężem może pomóc w zrozumieniu, jakie kroki podjąć, aby zbliżyć się do siebie i odbudować relację.

Pozdrawiam,
Martyna Jarosz