Odpowiedz jako specjalista
WsteczMój mąż przejawia objawy fobii społecznej, nerwicy lękowej, depresji.
Mój mąż przejawia objawy fobii społecznej, nerwicy lękowej, depresji.
Nie radzi sobie z trudnymi emocjami, które w niektórych sytuacjach przekształcają się w ataki paniki lub agresji. “Coś w nim siedzi” podobno od dziecka, być może w wyniku zaniedbania emocjonalnego rodziców. Był “trudnym” nastolatkiem, ponieważ chciał zdobyć swoim zachowaniem uwagę. W dorosłym życiu ma niskie poczucie własnej wartości, mało wiary w siebie, mimo że odnosi sukcesy i prowadzi na pozór szczęśliwe życie. W krytycznym momencie ma myśli samobójcze. Z czasem się uspokaja i wszystko “wraca do normy”, ale gdy jest źle przyznaje, że negatywne uczucia nigdy nie mijają z jego wnętrza, choć z zewnątrz absolutnie tego nie widać.
Próbowałam go namówić na wizytę u psychiatry, psychologa. On twierdzi że mu to nie pomoże, nie chce próbować. Mówi, że chciałby przestać się tak czuć, ale nie wie co robić, a gdy ja coś proponuje odrzuca moje pomysły.
Jego postawa, uczucia, zachowanie mają ogromny wpływ na mnie i na nasze dziecko. Czuję się bezradna i jednocześnie odpowiedzialna za tego człowieka.
K
1 rok temu
Witold Bomba
Dzień dobry,
Jeśli u męża tego typu zachowania występowały od młodości to możliwe, że występuje u niego (poza zaniedbaniem) cPSTD lub jakaś forma neuroróżnorodności (ADHD, spektrum autyzmu). U nierozpoznanych i nieleczonych osobach w dorosłości występują właśnie takie objawy wtórne. Inną hipotezą do rozważenia mogła by być osobowość lękowo-unikająca. Na pewno dobra diagnoza była by pomocna w określeniu rodzaju potrzebnej pomocy.
Czasem zamiast podrzucania pomysłów pomocne jest zwrócenie się do takiej osoby, że martwimy się o nich i chcemy by zadbali o swoje zdrowie również psychiczne. Można również zaproponować, że pójdziemy z tą osobą razem. A Pani jeśli żyje w takim napięciu też mogła by sama skorzystać z pomocy. Może wtedy mężowi również było by łatwiej się zdecydować.
Miłego dnia
1 rok temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Sylwia Sawicka
Wyobrażam sobie, że musi to być bardzo ciężkie, kiedy Pani widzi, że mąż zmaga się z tyloma różnymi problemami. Niestety w tym przypadku bez chęci skorzystania z leczenia u psychiatry i psychoterapeuty, niewiele może Pani zdziałać. Może Pani w dalszym ciągu zachęcać męża do skorzystania z pomocy, zaproponować wsparcie w znalezieniu specjalistów, ale nie można zmusić dorosłej osoby do korzystania z leczenia. To co może Pani zrobić w tym przypadku to samej skorzystać z pomocy psychoterapeuty, zwłaszcza że ma to ogromny wpływ na Panią i dziecko.
Sylwia Sawicka
1 rok temu
Katarzyna Rosenbajger
Witam,
Z pani listu wynika, że mąż pilnie potrzebuje pomocy specjalisty.
Niestety jest dorosły i takie decyzje powinny wyjść od niego, gdyż pani motywacja pomocy, może różnić się motywacji męża do otrzymania takiej pomocy.
Czasem druga strona pragnie zmiany dla bliskich bardziej niż oni sami.
Po prostu nie są jeszcze gotowi.
Prosze poważnie porozmawiać z mężem o formie pomocy, gdyż zachowanie męża ma również negatywny wpływ na wasz związek oraz na prawidłowe funkcjonowanie waszej rodziny.
K Rosenbajger
Psycholog
1 rok temu
Justyna Czerniawska (Karkus)
Dzień dobry,
opisane doświadczenia muszą być dla Pani bardzo ciężkie. Zmaganie się z różnymi trudnościami partnera może być bardzo wyczerpujące dla Pani zdrowia psychicznego. Dobrze by było, aby Pani mąż skorzystał z pomocy psychoterapeuty oraz psychiatry, jeżeli nie wyraża takiej chęci - niestety niewiele można zrobić. Może w obecnej sytuacji warto zadbać o swój dobrostan psychiczny i skorzystać z terapii.
Pozdrawiam serdecznie,
Justyna Karkus - psycholog, psychoterapeuta
1 rok temu
Katarzyna Waszak
Dzień dobry!
Zachęcam do szczerej rozmowy z mężem na temat Pani uczuć, obaw, troski. Ataki lęku panicznego to powód do odwiedzenia psychiatry, być może potrzebna będzie farmakoterapia. Dobre rezultaty daje równoczesna psychoterapia, w czasie której mąż będzie mógł przepracować trudne sytuacje z dzieciństwa, przeżyć emocje w bezpiecznej relacji, co będzie korektywnym doświadczeniem. Ataki agresji wiążą się z odreagowywaniem złości, której nie pomieszcza w sobie, gdyż pewnie jest to zbyt trudne. Taki acting out nie przynosi jednak pozytywnych konsekwencji. Złość może być siłą i energią do działania, nie musi być zamieniana w agresję, nad tym również można pracować w procesie psychoterapeutycznym.
Pozdrawiam
Katarzyna Waszak
1 rok temu
Zobacz podobne
Dzień dobry. Mam na imię Asia i mam 13 lat, rocznikowo 14. Od około tygodnia nie mogę poradzić sobie z tzw. zjawiskiem "earworms".
Dzień dobry. Mam na imię Asia i mam 13 lat, rocznikowo 14. Od około tygodnia nie mogę poradzić sobie z tzw. zjawiskiem "earworms". Wszystko zaczęło się od filmiku. Tydzień temu, w sobotę, zainteresowalo mnie video dotyczące cyrografu. Po około 3 minutach oglądania znudziło mi się to i zajęłam się czymś innym. Później, w nocy, około 3/4 obudziłam się zlana potem, bo ktoś w mojej głowie ciągle powtarzał słowo "cyrograf" bez przerwy, a ja niestety nie miałam wpływu na to czy przestanie, czy nie. To trwało przez 1/2 noce, ale później zostało zastąpione tym, że przed snem słyszałam muzykę a później budziłam się o 3/4. O tyle, o ile udawało mi się jakoś z tym poradzić, jednakże muzyka po około 3/4 dniach grała bezustannie, nie tylko przed snem lub w nocy, a nie raz męczyła mnie cały dzień. Ta cała sytuacja odprowadza mnie do szału, przychodzą mi do głowy myśli samobójcze, ciąży na mnie zmęczenie psychiczne, i również to spowodowane bezsennością. Zaczęłam nawet odczuwać paniczny lęk przed zasypianiem. Od wczorajszej nocy trochę mi się poprawiło, ale odczuwam wielkie zmęczenie i lęk , czasami tę bezustanną muzykę i przede wszystkim cały czas chce mi się płakać, bo czuję, że już nie daje rady. Jestem osobą wierzącą, więc pojawiłam się z tą sprawą w konfesjonale i często modlę się, aby to ustało. Od ponad roku chodzę na psychoterapię, jednak spotkanie mam dopiero w środę, a zżera mnie zbyt wielki lęk, żeby o tym nie napisać tutaj. Powiadomiłam moich bliskich o tym, co się dzieje. Dziękuję za przeczytanie i proszę o szybką pomoc.
Mieszkanie z partnerką skutkuje kryzysem w związku, czuję się, jak śmieć
Witam. Mam pytanie odnośnie życia z moją partnerką. Kiedyś było super. Dogadywaliśmy się bez słów, czasami bywało nawet tak, że prosiłem swoją partnerkę, żeby nie była aż taka miła dla mnie bardzo, to przesada. Wszystko było ok do momentu, aż zamieszkaliśmy razem. Wtedy nagle wszystko się zmieniło. I tak jest do dnia dzisiejszego. Co bym nie powiedział to oczywiście atak w jej kierunku.. nie pisze do mnie wcale... w ciągu dnia też do mnie nie dzwoni.. a kiedy wracam do domu z pracy to nawet nie muszę pytać czy mogę z nią spać w sypialni, ponieważ znam dobrze odpowiedź, że nie! Aktualnie czwartą noc śpię na kanapie. Nie uprawiamy seksu od 5 tygodni.. kiedy idę do niej i jej mówię że mi się to nie podoba i nie tak miało być, wybucha agresja.. że mówiąc jej takie rzeczy znęcam się nad nią psychicznie.. nie raz przy tym otrzymując w twarz... zaczyna mnie to niepokoić, bo czuje się jak zwykły śmieć, który został wykorzystany i wyrzucony.. nie wiem, co mam robić. Nie potrafię sobie z tym radzić. Przez to, jak jestem traktowany, straciłem motywację do życia i czerpania przyjemności z życia.
TW. Ideacja samobójcza - czy same myśli powinny wzbudzać niepokój?
Czy zadawanie sobie pytań typu "co by było gdybym zniknęła (na jakiś czas)" lub samo rozmyślanie jaki rodzaj samobójstwa jest "najpewniejszy" i jaki bym wybrała... Powinno wzbudzać niepokój, pomimo że wiem, że są to tylko myśli, których nie zrealizuję, bo nie potrafię tego zrobić moim bliskim - wierzę, że ktoś (chociażby 1os.) by za mną tęsknił.
Od zawsze był o mnie zazdrosny, lecz od pewnego czasu jest coraz gorzej.
Mam problem z mężem, jesteśmy 25 lat po ślubie, bardzo się kochamy, mówmy sobie wszystko. Od zawsze był o mnie zazdrosny, lecz od pewnego czasu jest coraz gorzej, gdyż jest on zazdrosny o wszystko, co związane jest ze mną np. film, koleżanka, książka, muzyka itp.od miesiąca staramy się na własną rękę szukać informacji skąd te przypadłości. Mąż sam to dostrzegł, powiedział, że jest osobą toksyczną i ma pragnienie mnie kontrolować. Również wyznał, że gdy nie jesteśmy razem, nie potrafi pozbierać innych myśli, bo cały czas myśli o mnie. Są dni, w których jest ok, ale po nich przychodzi taki dzień, że jak się odpali, to kończy się to kłótnią, czepianiem się o wszystko, że słucham muzyki, że czytam książkę. Mam wrażenie, że jak coś robię bez niego, i tym się cieszę, np. rozmowa z kuzynką, słuchanie muzyki to on się wtedy dołuje. Kiedyś miał więcej pomysłów na życie np. chodzenie na siłownie, teraz nic mu się nie chce, najlepiej zamknąłby nas razem w domu i żebyśmy tylko patrzyli na siebie, wtedy najbardziej jest spokojny.
Dzień dobry. Od prawie 13 lat mam jednego partnera, z którym wiele przeszliśmy.
Dzień dobry. Od prawie 13 lat mam jednego partnera, z którym wiele przeszliśmy. Kilka dni temu posprzeczaliśmy się i pierwszy raz dziwnie się zachowywał. Ja wiem, że nie powinnam, ale zajrzałam do jego telefonu i zobaczyłam jego rozmowy na pewnym komunikatorze z jego byłą partnerką. Umawiali się na seks, pisali o tym i innych rzeczach. Do spotkania nie doszło, ale wracali do pisania, co jakiś czas. On chciał i ona chciała się spotkać, ale nie doszlło do tego. Pisał z nią z przerwami od 2020r. Teraz tłumaczy, że to nic nie znaczy, że robił to tylko podczas naszych kłótni i żałuje, bo sprawdzał siebie i wie, że nigdy mnie nie zdradzi. Nie wiem, co mam zrobić, czuję, jakby mój świat się zawalił. Nigdy nie spodziewałabym sie tego po nim, bo tak bardzo mu ufałam. On ciągle tłumaczy, że to podczas kłótni i to się nie liczy i to tak, jakbyśmy nie byli wtedy ze sobą, bo ja spałam na kanapie albo chciałam się wyprowadzić. To, że tak mówi, pogarsza sytuację.
Dysleksja - przyczyny, objawy, diagnostyka i wsparcie
Dysleksja to zaburzenie wpływające na czytanie i pisanie, ale nie na inteligencję. Jeśli Ty lub ktoś bliski ma trudności w nauce, warto poznać objawy dysleksji, jej przyczyny i metody wsparcia. Odpowiednia pomoc może znacząco poprawić jakość życia i nauki.