W zawodzie Specjalisty_tki nie tylko Wam - Klientom_tkom- jest udzielana wiedza w postaci psychoedukacji, ale też Wy, być może nieświadomie, robicie dla swoich psychologów_żek\ psychoterapeutów_ek wielką rzecz. Jesteście tak różnorodni, barwni, ciekawi, wnosicie swoje historie i spojrzenia, a to odgrywa duże piętno na drugiej osobie! Co ważne, satysfakcjonujące i piękne piętno. Dodatkowo, sam zawód wymaga ciągłej nauki, rozwoju i elastyczności, które też przekładają się na codzienne życie Specjalistów_ek.

Czy jest coś, czego Ty nauczyłeś_łaś się od swoich Pacjentów_tek/Pacjenta_tki?

Anonimowy_a Specjalista_tka 1: Nie jednego mnie nauczyli. Ich podróże nie różnią się niczym od mojej.

Anonimowy_a Specjalista_tka 2: Nie bezpośrednio, ale przede wszystkim w trakcie wielu lat praktyki, nauczyłam się szacunku do subiektywnego poczucia czasu i osobistego, subiektywnego dopuszczania zmiany.

Szacunku do nie wiedzenia wszystkiego, nie czucia, do indywidualności każdej perspektywy widzenia swojego świata i tego, że to pacjent/ka noszą w sobie ( także kreatywne) rozwiązania swoich problemów i towarzyszenie im w odnajdywaniu ich, bez narzucania wyuczonych metod jest ważnym fenomenem w pracy terapeutycznej.Pokory wobec tego, co ukryte.

Anna Strojna-Waszkowska: Oczywiście- uważności, ciepła, humoru, dystansu. Każde spotkanie z drugim człowiekiem może być lekcją nowego...

Zuzanna Stokłosa: Codziennie stykam się z nową perspektywą patrzenia na życie i otaczający świat. Jest to bardzo wzbogacające doświadczenie, które niejednokrotnie pozwala na lepsze zrozumienie drugiego człowieka.

Max Pawlicki: Ciągle się od nich uczę. Każdy z nas jest tak samo uczniem, jak i nauczycielem. Jestem wdzięczny za każdą interakcje, za każdą refleksje do jakiej dochodzę w trakcie, jaki i po spotkaniu.

Agnieszka Toros: Codziennie się od nich uczę :)

Edyta Falenczyk: Każde spotkanie to dla mnie jakaś lekcja. Staram się podchodzić refleksyjnie do mojego życia i czerpać inspiracje od innych ludzi. Bardzo często spotkania są dla mnie przypomnieniem, że bycie tu i teraz jest najważniejsze.

Anonimowy_a Specjalista_tka 3: Za każdym razem uczę się cierpliwości, pokory wobec życia i cierpienia drugiego człowieka, doceniam zaufanie.

Oliwia Górko: Tego, że każdy z nas ma inaczej, przeżywa inaczej, doświadcza inaczej. Że coś, co dla jednej osoby jest oczywiste, dla drugiej wcale. Tego, że często nawet jedno pojęcie, wyraz odbieramy zupełnie inaczej.

Aleksandra Milczarek: Moi pacjenci uczą mnie, że niezależnie od tego co dzieje się w naszym życiu, zawsze można znaleźć w sobie siłę, żeby przez to przejść.

Michał Figura: Bogactwa perspektyw, czyli tego jak wiele jest różnych punktów widzenia tej samej sytuacji.

Daniel Masłowski: Tak, uczę się wiele od moich pacjentów każdego dnia. Jedną z rzeczy, której nauczyłem się od moich pacjentów, jest znaczenie empatii i otwartości na różnorodność perspektyw życiowych. Praca z różnymi ludźmi o różnych doświadczeniach pomaga mi lepiej zrozumieć ludzką naturę i rozwijać moje umiejętności terapeutyczne.

Marcin Żekoński: Wglądu w siebie.

Magdalena Błajet: Tak, moje doświadczenie pracy z pacjentami nauczyło mnie wielu cennych lekcji. Przede wszystkim, każda osoba, z którą miałam okazję pracować, przypomniała mi o niesamowitej odporności, jaką posiadają ludzie. Widząc, jak pacjenci radzą sobie z trudnościami, uczą się z nich i rosną, przekonałam się, że siła wewnętrzna i zdolność do adaptacji są nieskończenie większe, niż często sobie uświadamiamy.

Nauczyłam się również wartości otwartości i autentyczności. Pacjenci, dzieląc się swoimi najbardziej osobistymi doświadczeniami, pokazali mi, jak ważne jest bycie prawdziwym w relacjach z innymi oraz jak dużą rolę w procesie leczenia odgrywa szczera komunikacja.

Kolejną lekcją jest umiejętność słuchania bez oceniania. Pacjenci nauczyli mnie, jak ważne jest, by naprawdę słuchać tego, co ktoś ma do powiedzenia, próbując zrozumieć jego perspektywę, zamiast pośpiesznie formułować własne odpowiedzi czy sądy.

Wreszcie, praca ta stale przypomina mi o znaczeniu chwili obecnej. Obserwując, jak pacjenci uczą się żyć tu i teraz, doceniając małe rzeczy i ciesząc się postępami, zrozumiałam, jak cenna jest każda chwila.

Podsumowując, moje doświadczenia z pacjentami są niezwykle pouczające i wzbogacające. Przypominają mi one o nieustannej potrzebie rozwijania się, zarówno na poziomie profesjonalnym, jak i osobistym, oraz o wartości empatii, cierpliwości i otwartości na drugiego człowieka.

Marta Figurska: Każdy człowiek z czymś się zmaga, zmagał lub będzie zmagać. A jednak w swoim cierpieniu każdy czuje się wyjątkowo osamotniony i niezrozumiany. Cierpienie to coś, co łączy nas jako ludzi- a ukrywając swoje zmagania przed światem i udając, robimy sobie niedźwiedzią przysługę.

Patrycja Artowicz: Od swoich klientów_tek nauczyłam się wiele! Ciężko mi teraz podać konkretny przykład, ale to, jak wyglądała moja praca na początku różni się od tego, jak to wygląda teraz. Oczywiście wpływ na to miało wiele czynników, w tym też rozwój własny, zmiany życiowe, przemyślenia etc. Prawda jest jednak taka, że każde spotkanie i rozmowa z drugim człowiekiem, jego punktem widzenia i przemyśleniami, skłania później do własnej refleksji, która jest motorem do samorozwoju i samodoskonalenia. W zawodzie psychologa_żki takich możliwości jest pod dostatkiem i naprawdę mam z czego czerpać.

Edyta Kwiatkowska: Myślę, że od zawsze to wiedziałam, ale w praktyce jeszcze bardziej utwierdzam się w tym, że każda osoba jest inna i nawet tak samo nazwane zaburzenie czy problem, mogą być inaczej przeżywane na różnych płaszczyznach. 

Karolina Jasińska: Wiele rzeczy mi u nich naprawdę imponuje i chciałabym naśladować. Przykładem może być ogromna odwaga, waleczność, zaangażowanie, a czasami tak po prostu - fajne podejście do niektórych spraw. Pacjenci oprócz tego, że mają problem w pewnych kwestiach, w całej masie innych spraw są niesamowici!

Ewa Witkowska-Malinowska: Szczególnie jako mama uczę się podczas konsultacji rodzicielskich przede wszystkim tego, co jest w rodzicielstwie adekwatne, a co nie.

Trudności, z którymi zgłaszają się pacjenci poszerzają też zwyczajnie perspektywę na własne życie. Możemy więcej zauważać, decydować nad czym sami również chcemy pracować. To jest bardzo cenne. Każda relacja z drugim człowiekiem tak naprawdę czegoś nas uczy.

Agata Potapska: Uczę się każdego dnia różnych spojrzeń na życie.

Katarzyna Tutko-Borcowska: Nikt mnie nie nauczył tyle, co moi klienci ;) Nie jesteśmy ofiarami swojej przeszłości. Ludzie, którzy w dzieciństwie lub dorosłości doświadczyli traumy, są w stanie zostawić ją w przeszłości i żyć w teraźniejszości.

Jeśli decyzje podejmujemy tylko z poziomu głowy, zawsze znajdziemy racjonalne wyjaśnienie za i przeciw. Jeżeli dorzucimy do tej układanki emocje i wyłączmy zewnętrze głosy, dając uwagę sobie, to mamy szansę podjąć decyzję zgodną z naszymi potrzebami i wartościami.

Tomek Lajfert: Tak. Wiele zabieram sobie z pracy z nimi. Różnorodność ich doświadczeń pokazuje mi, że czasami można zrobić coś inaczej i wtedy myślę sobie, że może i ja spróbuję w ten sposób. Przykładowo tak było, gdy jedna z osób opowiadała jak radzi sobie w momentach zniechęcenia przy nauce gry na gitarze. Zainspirowało mnie to do zmiany mojego podejścia.

Paulina Szerszeńska: Praca z różnorodnymi klientami to dla mnie nie tylko możliwość refleksji nad własnymi reakcjami, lecz także stałe źródło nauki. Przeżywane emocje i reakcje w trakcie rozmów pozwalają mi rozwijać empatię, cierpliwość i bardziej świadome podejście do klienta. W rezultacie, moja praca staje się dynamicznym procesem osobistego rozwoju.

Pola Jaroszewska: Mnóstwa rzeczy. Każda relacja zmienia zarówno Pacjenta, jak i mnie. Wpływamy na siebie nawzajem. Ciągle jestem pod wrażeniem, jak wiele zadziać się może przy bliskim spotkaniu z drugą osobą, jak ludzie potrafią być silni, wrażliwi, twórczy, zaskakujący.

Iga Borkowska: Codziennie uczę się tego, że warto walczyć, że można uporać się z przeróżnymi sytuacjami i...żyć, korzystać ze świata :)

Iwona Łaskarzewska: Zdecydowanie! Na ten moment odkryłam jak trudno nie korzystać ludziom z trybu atakowania terapeuty (np. odpowiadając cynicznie, podnosząc głos), gdy samemu ma się w historii niezmiernie trudne przeżycia. Nauczyłam się także, że mówienie o swoich doświadczeniach w bliskich relacjach daje ulgę - co fascynuje mnie jako osobę słuchającą za każdym razem, gdy podsumowujemy z pacjentem co wydarzyło się dla tej osoby na sesji.

Katarzyna Jędrasiak Rogóż: Masa rzeczy, stale uczą mnie nowości, w szczególności młodzież dzięki nim nadążam za słownictwem i trendami. Pacjenci uczą otwartości oraz tego, że naprawdę brakuje nam akceptacji w społeczeństwie (akceptacji uczuć, myśli, inności,) oraz jak bardzo nie jesteśmy ciekawi innych, a oceniający.

Ewa Zuzanna Pióro: Praca psychoterapeutyczna nauczyła mnie większej tolerancji na odmienne poglądy i postawy życiowe, otwartości i cierpliwości.

Anna Brycka: Uczę się nieustannie :). 

Mateusz Jankowski: Tak - przede wszystkim tego, że każdy z nas ma swój rytm. I realna zmiana jest możliwa tylko wtedy, gdy w procesie psychoterapii OBIE OSOBY nauczą się podążać za rytmem klienta/klientki. Zaznaczę to jeszcze raz - nie za rytmem czy tempem jaki przyjmuje terapeuta a za wewnętrznym rytmem osoby, która w celu zmiany czegoś w swoim życiu do gabinetu trafiła. I do tego rytmu terapia musi być dopasowana. 

Marta Figiel: Kontakt z różnymi pacjentami, w różnym wieku, z różnorakim doświadczeniem i pochodzeniem wielokrotnie pomógł mi zweryfikować swój światopogląd, dostrzec własne słabości i możliwości, a także patrzenia na życie z różnych perspektyw.

Ania Białecka: Na pewno wiele nauczyłam się o sobie, o sposobie w jaki ja sama myślę i działam, reaguję.

Katarzyna Markiewicz: Każdy pacjent jest swego rodzaju lekcją. To czego się od nich uczę to zdecydowanie to, że każdy człowiek jest odrębnym bytem, zupełnie innym konstruktem, z zupełnie innymi wartościami, potrzebami. Jesteśmy tak skrajnie różni, że nie ma szansy na spotkanie dwóch takich samych przypadków w pracy. Co za tym idzie - każdy pacjent wnosi ze sobą jakąś cenną wartość dla mnie jako psychologa.

Karina Kowalska: Sięgania po pomoc.

Luiza Stańczyk: Praca z Pacjentami uczy mnie przede wszystkim cierpliwości - zarówno do siebie, jak i procesu zmiany, który zachodzi po stronie Pacjenta.

Martyna Tomczak- Wypijewska: Dzięki temu, że pracuję online mam kontakt z osobami mieszkającymi na całym świecie, dzięki czemu dowiaduje się różnych ciekawostek o tym, jak żyje się w różnych częściach świata.

Często też tematy, o których rozmawiamy podczas sesji sprawiają, że muszę pomyśleć o rzeczach, które gdzieś tam intuicyjnie rozumiem, ale aby podyskutować z pacjentem, zrozumieć jego punkt widzenia (albo czegoś go nauczyć, jeśli korzystam z psychoedukacji), konieczne jest nazwanie przeze mnie tych rzeczy, które rozumiem intuicyjnie, co prowadzi do różnych refleksji. Np. "czym różni się miłość od przyjaźni?" Dla części osób jest to coś co intuicyjnie, instynktownie rozumiemy, ale dla osób z trudnymi doświadczeniami relacyjnymi lub dla części osób na spektrum autyzmu może to już nie być takie oczywiste.

Mocno też podziwiam odwagę i determinację moich pacjentów- jak dzielnie wykonują różne eksperymenty i ekspozycje, czujnie. 

A od nastoletnich pacjentów mnóstwo nowinek z ich świata.

Anna Duda: Najważniejsze, to to, że wypowiadając te same słowa, możemy nadawać im odmienne znaczenie, a nadając różne znaczenie temu, czego doświadczamy- żyjemy w różnych światach. 

Patrycja Góralczyk: Codziennie się od nich uczę.

Paulina Szmyt-Literska: Oczywiście! W tym momencie nic konkretnego nie przychodzi mi do głowy, ale codziennie się czegoś uczę od pacjentów, to bardzo rozwijający zawód pod wieloma aspektami :)

Klaudia Hamze-Rudzińska: Praca z pacjentami przynosi wiele możliwości nauki i wzrostu osobistego. Wielu z nich pokazało mi niesamowitą siłę ludzkiego ducha i zdolność do przetrwania w trudnych sytuacjach życiowych. Widziałam, jak moi pacjenci radzili sobie z przeciwnościami losu, stawało się silniejszymi i bardziej odpornymi dzięki ciężkiej pracy. To wyjątkowo wartościowe doświadczenie, które nie tylko pomaga w procesie leczenia pacjentów - ale również umożliwia rozwój mnie jako terapeuty i człowieka.

Bogumiła Krawiec: Moi pacjenci zweryfikowali wiele naukowych przekonań, które bardzo dobrze zadomowiły się w myśleniu o problemach ludzi młodych. Często wymagali ode mnie przypominania sobie i przyjmowania perspektywy młodego człowieka, który po raz pierwszy przeżywa coś, co dla dorosłych jest już chlebem powszednim.

Marta Sak: Bardzo cenię sobie to, że mój zawód wiąże się z kontaktami z ludźmi różniącymi się wykonywanym zawodem, wiekiem, etapem życia, pełnionymi rolami społecznymi. Kiedy wpuszczają mnie do swojego świata, siłą rzeczy poszerzają moją wiedzę ogólną z najróżniejszych obszarów, którymi zajmują się w życiu.

Uczę się też od moich Klientów/Pacjentów w zasadzie za każdym razem, gdy decyduję się w trakcie sesji na zastosowanie konkretnej techniki lub zaproponowanie ćwiczenia. Ich reakcje i informacje zwrotne zawsze poszerzają moją świadomość - co, kiedy i jak może dawać pozytywny efekt terapeutyczny, a z czego (i kiedy) lepiej zrezygnować.

Maria Czarnecka: Stale uczę się od moich klientów cierpliwości, wrażliwości i otwartości.

Karolina Gunia: Doświadczenia klientów nauczyły mnie, jak zróżnicowane są reakcje na stres i życiowe trudności. Mimo, że istnieją ogólne schematy postępowania związane z danym zaburzeniem, własne historie życiowe klientów mają zdolność do zmieniania tych schematów. Indywidualne doświadczenia kształtują sposób, w jaki klient reaguje na wyzwania życia codziennego, co z kolei wymaga elastycznego podejścia terapeutycznego. Poznanie klienta w szerokim spektrum jego życiowych przeżyć pozwala na dostosowanie strategii terapeutycznych do konkretnych potrzeb, co jest kluczowe dla efektywnej pomocy psychologicznej.

Ten artykuł jest częścią cyklu "Zapytaj Specjalistę_kę", w którym nasi_nasze psychologowie_żki i psychoterapeuci_tki odpowiadają na nietypowe pytania. Takie, które zadaje się im niezbyt często, a mogą ciekawić wiele osób.

Jeśli czytając którąś odpowiedź, przyszło Ci na myśl "Chętnie pójdę na wizytę do tej osoby" lub "Ciekawe, gdzie ta osoba zdobywała wiedzę czy doświadczenie" - kliknij w jej imię i nazwisko. Przejdziesz bezpośrednio na jej profil. U niektórych osób możesz umówić wizytę poprzez wybranie terminu w kalendarzu, do innych warto napisać zapytanie na adres mailowy podany w zakładce "Kontakt".

Przypominamy też, że mamy Formularz Doboru Specjalisty: https://twojpsycholog.pl/dobor-specjalisty, jeśli nie jesteś pewny_a, jakiej pomocy potrzebujesz!