
Mój chłopak związal się ze mną po 9 letnim związku z inną
Margo412
Małgorzata Polnik
Rozumiem, że sytuacja, w której Twój chłopak nadal ma sentyment do swojej byłej partnerki, może być trudna i skomplikowana emocjonalnie. Ważne jest teraz, aby skupić się na sobie i swoich potrzebach w związku. Rozmowa z partnerem jest kluczowa - otwarta i szczera komunikacja może pomóc zrozumieć, co tak naprawdę czuje i jakie ma oczekiwania wobec waszej relacji.
Ważne jest także, aby zastanowić się, czy jesteś gotowa na dalsze kontynuowanie tego związku, biorąc pod uwagę uczucia partnera do jego byłej partnerki. Nie zapominaj, że Twoje szczęście i dobrostan również są ważne. Może warto również rozważyć terapię indywidualną lub terapię par, aby lepiej zrozumieć siebie i dynamikę waszego związku.
Pamiętaj, że nie ma łatwych odpowiedzi w takich sytuacjach, ale ważne jest, aby podejmować decyzje, które będą służyć Twojemu dobru i Twojemu szczęściu.
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Agnieszka Wloka
Dzień dobry
Pani Margo, każdy związek potrzebuje czasu żeby przejść swoje etapy, dojrzewa poprzez to, że się poznajecie. Może właśnie to warto wykorzystać, że Wasza miłość nie będzie zakochaniem od pierwszego wejrzenia, ale pomalutku dochodzeniem do dojrzałej miłości. Myślę, że kluczowa jest rozmowa z chłopakiem i jego samoświadomość - czy zwyczajnie kocha kogoś innego i próbuje zapomnieć/zagłuszyć to uczucie inną osobą; czy 9 lat potrzebuje czasu, żeby się zamknąć i zakończyć, ale nie jest to miłość - rozmawiajcie otwarcie o uczuciach i o Pani potrzebach - o tym z czym Pani ciężko i co możecie zrobić, żeby budować swój związek jeśli oboje tego chcecie .
Jak cos to zapraszam na konsultacje poprzez profil Agnieszka Wloka

Zobacz podobne
TW: samouszkodzenia
Kilka lat temu rodzice mieli gorszy czas i często się kłócili. Z Czasem zaczęłam myśleć, że to moja wina. Czułam się kompletnie sama, nie miałam zbyt wielu przyjaciół. Wolałam przebywać w szkole, niż w domu chciałam od tego wszystkiego uciec, a nie miałam na nic siły. Do tego dochodził stres ze szkoły i nie umiałam sobie radzić, zaczęłam się ciąć, dawało mi to chwilę ukojenia. Ból fizyczny zastępował ból psychiczny. Zaczęłam też jeść mniej albo wcale przez swój wygląd. Jestem bardzo wrażliwa, co myślę, że sprawiło, że tak łatwo straciłam chęci do życia. Potem było trochę lepiej, jednak wciąż nie idealnie. Znalazłam przyjaciół, którzy trochę mi pomogli, jednak też miałam z nimi problemy. Teraz niby jest dobrze, ale lekkie podniesienie głosu sprawia, że mam łzy w oczach. Problemy z jedzeniem wróciły jednak nie jest tak źle, jak było przedtem. teraz mam wspaniałych przyjaciół i prawie chłopak oraz cudowny kontakt z rodzicami. Nie wiem, dlaczego to wraca. Strach przed tym, że zrobię coś źle i ich stracę. Zawsze uważam się za gorszą od nich, mimo że oni nie dają mi powodów, by się tak czuć. Czym może być spodowdany ten powrót złych myśli?
