Wstecz

Czy w wyniku silnego stresu w pracy-ok 3 lat, mobbingu i upokarzania w pracy można stać się kleptomanem?

Dzień dobry. Czy w wyniku silnego stresu w pracy-ok 3 lat, mobbingu i upokarzania w pracy przez przełożonego, przegranej w sądzie dot. w.w.mobbingu i wielu towarzyszących przy tym schorzeń: cukrzyca, depresja, nadciśnienie, zjd,apatia...leki, bezsenność, można stać się kleptomanem? Przyjemność i adrenaline daje mi ulgę, gdy coś wezmę że sklepu nie płacąc. I w końcu się stalo najgorsze i wstyd. Wcześniej nigdy bym się do tego nie posunął. To było niezgodne z moimi zasadami.
5 miesięcy temu
Anna Białecka

Anna Białecka

Adonical,

Czytając Twój wpis moją uwagę przykuwa jak jednym tchem, po przecinku wymieniasz tak trudne doświadczenia jak: mobbing, przemoc psychiczna, trudności w dochodzeniu do swoich praw, problemy ze zdrowiem i różnego rodzaju objawy somatyczne. Bardzo jest mi przykro, że to Cię spotkało. Wyobrażam sobie, że przy takiej ilości  wymagających doświadczeń, możesz mieć ochotę na odrobinę przyjemności i odczucia adrenaliny oraz, popraw mnie jeśli się mylę, wpływu? Podążając za definicją tego, co jak powiedziałeś możesz mieć, czyli powtarzającej się niemożności powstrzymania się od impulsu kradzieży przedmiotów, które nie są zdobywane dla korzyści osobistych ani finansowych, zastanawiałabym się bardziej jak przepracować z Tobą to, co wydaje się teraz najgorsze i pełne wstydu, jak piszesz do czego wcześniej byś się nie posuną na rzecz odnalezienia rozwiązań w tej sytuacji, skonstruowania wizji przyszłości  i życia w większej zgodzie z Twoimi zasadami, gdzie jednocześnie będzie miejsce by przepracować to co trudne ale i miejsce na to co przyjemne i chciane, w sposób nie przysparzający Ci m.in. większych problemów z łamaniem prawa. 
Gdybyś jakoś poczuł, że masz ochotę o tym więcej porozmawiać - zapraszam na konsultację.

AMB

5 miesięcy temu
Paweł Franczak

Paweł Franczak

Szanowny Panie,
od kleptomanii do mobbingu niby droga daleka, ale może to mieć sens, jeśli małe kradzieże są dla Pana nieświadomym, symbolicznym sposobem na “wyrównanie rachunków” z systemem, niejako w odwecie za przegraną sprawę. Trochę jak dziecko, które napisze palcem brzydkie słowo na zakurzonym aucie taty, bo te je niesprawiedliwie potraktował.

Oczywiście zbliża to Pana w ten sposób do wymiaru sprawiedliwości, ale nie jako ofiarę (był Pan nią w kontekście mobbingu), a jako sprawcę. Takie “równanie rachunków krzywd” to ryzykowne zachowanie, ale zapewne przynosi ulgę, któż nie chciałby poczuć sprawczości i sprawiedliwości, nawet w tak symbolicznej formie. Warto o tym porozmawiać z kimś bliskim lub terapeutą, bo ta metoda wychodzenia z roli ofiary jedynie przysparza Panu potencjalnych kłopotów z prawem.

Wszystkiego dobrego,
Paweł Franczak

5 miesięcy temu
Agnieszka Stetkiewicz-Lewandowicz

Agnieszka Stetkiewicz-Lewandowicz

Dzień dobry,

jeśli chodzi o Pana pytanie, to trudno określić przyczyny kleptomanii, na pewno Pana doświadczenia mogły się przyczynić do powstania czy ujawnienia tego zaburzenia. Tak jak Pan pisze, te zachowania są niezgodne z Pana zasadami, wywołują poczucie winy, ale właśnie odczuwane wcześniej napięcie, a później satysfakcja są jednymi z objawów kleptomanii. Sugerowałabym kontakt z lekarzem psychiatrą, który zdecyduje o sposobie leczenia. Warto też zaznaczyć, że orzeczenie kleptomanii wprowadza pewną ochronę prawną.

Pozdrawiam

5 miesięcy temu

Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?

Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!

Zobacz podobne

Po opuszczeniu przez partnera (który nie wspiera finansowo ani emocjonalnie) wpadłam w uzależnienie od alkoholu - bardzo źle się czuję, proszę o pomoc
Witam, dwa lata temu urodziłam córkę, drugą już. W czasie ciąży wyszło, że partner ma długi hazardowe i to ogromne...ciąża zagrożona...tuż po zostawił i pojechał za granicę, dalej kłamał, grał, nie pomagał...płakałam chyba prawie cały czas...skończyłam karmić piersią i kiedyś w tych nerwach sięgnęłam po piwo, by, nie wiem, uspokoić się, zasnąć...I tak od tego czasu piję codziennie i to z 3 lub 4, pracuję po 12 godz dziennie, jak przychodzę usypiam dzieci i piję, bo tylko tak mogę zasnąć, płaczę nadal...to już będzie niedługo półtora roku, pomaga mi to w zaśnięciu, ale całe dnie myślę o wieczorze, że znowu będzie mi ciężko, że będę płakać, on obiecuje, mówi, że się poprawi, ale jak wraca raz na dwa miesiące to woli spać niż mi pomóc czy spędzić ze mną czas...jestem wycieńczona, chciałabym coś zmienić...przestać pić...naprawić nasze relacje, bo ponoć już nie gra od roku, ale to długa historia...Ja opłacam rachunki, utrzymuję dom, dzieci, opłacam opiekunkę, on się nie dokłada praktycznie, czasem jakiś grosz rzuci typu 500zl, nie okazuje uczuć a ja ciągle mu je okazuje, wybaczam, staram się naprawdę, by dzieciom niczego nie brakło mimo ciężkiej sytuacji finansowej, spędzam z nimi każdy dzień wolny, ale jestem już naprawdę zmęczona walką o rodzinę, dzieci, o związek...martwi mnie ze beż tych 3 czy 4 czy 2 czasem piw nie zasnę, jak mam to ogarnąć? Czy walczyć? Wydaje mi się, że on już odpuścił...nawet na urodziny moje, jak był, usłyszałam wszystkiego najlepszego i nawet drobiazgu nie dał mi, zabolało🙄 teraz zamiast ze mną być, woli spać, proszę o pomoc...to tylko część z tego ogólnikowa, dodam, że jak mi nie odpisuje wieczorem to wpadam w panikę i płaczę do rana, aż nie padnę z wycieńczenia...jakiś uraz? Nerwica? Depresja? Źle się czuję psychicznie, nie mam kiedy odpocząć i nie mam wsparcia od tej niby najważniejszej osoby😟