Wstecz
Odpowiedz jako specjalista
Katarzyna Tomaszewska
Terapia DBT, czyli Dialektyczna Terapia Behawioralna, to forma psychoterapii stworzona głównie z myślą o osobach z zaburzeniem osobowości borderline, jednak z powodzeniem stosuje się ją też w leczeniu depresji, zaburzeń odżywiania, PTSD czy problemów z regulacją emocji. Jej głównym celem jest nauczenie radzenia sobie z trudnymi emocjami i impulsami, bez uciekania się do destrukcyjnych zachowań (np. samookaleczeń, wybuchów złości czy uzależnienia). Terapia łączy w sobie elementy terapii poznawczo-behawioralnej z filozofią uważności (mindfulness) oraz podejściem akceptacji i zmiany. DBT składa się zazwyczaj z kilku elementów: indywidualnych sesji terapeutycznych, treningu umiejętności w grupie (uczy się tam np. uważności, regulacji emocji, radzenia sobie w kryzysie i skutecznej komunikacji) oraz możliwości kontaktu z terapeutą między sesjami w trudnych momentach.
Małgorzata Plata
Szanowna Pani Alu,
DBT (Dialectical Behavior Therapy, czyli Terapia Dialektyczno-Behawioralna) to forma terapii poznawczo-behawioralnej, która została opracowana przez amerykańską psycholożkę Marshę Linehan z myślą o leczeniu osób z zaburzeniem osobowości borderline (BPD), ale dziś jest stosowana znacznie szerzej — także przy depresji, zaburzeniach odżywiania, uzależnieniach czy chronicznym stresie. Na czym polega DBT?
Terapia DBT opiera się na dialektyce – czyli łączeniu przeciwieństw (np. akceptacji i zmiany). Główne założenie mówi: „Akceptuję siebie taką, jaka jestem, i jednocześnie pracuję nad tym, by się zmieniać.”
Oto kluczowe elementy DBT:
1. Trening umiejętności DBT:
Odbywa się zazwyczaj w grupach (ale można go prowadzić indywidualnie).
Składa się z 4 głównych modułów:
Uważność (mindfulness)*– bycie obecnym „tu i teraz”, bez oceniania.
Tolerancja dyskomfortu – strategie radzenia sobie z kryzysami bez pogłębiania problemu.
Regulacja emocji – rozpoznawanie, nazywanie i zarządzanie intensywnymi emocjami.
Efektywność interpersonalna– poprawa relacji, asertywność, wyrażanie potrzeb.
2. Indywidualna terapia DBT:
Skupia się na motywacji do zmiany, analizie trudnych zachowań (np. samookaleczeń, napadów złości).
Stosuje analizę łańcuchową – krok po kroku bada, co doprowadziło do danego zachowania.
3. Coaching telefoniczny (opcjonalny): Krótkie wsparcie między sesjami, by zastosować umiejętności w realnych sytuacjach.
4. Zespół konsultacyjny dla terapeutów
DBT kładzie nacisk na wspieranie także terapeutów — mają oni swój własny zespół wsparcia i superwizji.
Dla kogo jest DBT?
* Zaburzenie osobowości borderline (BPD)
* Zachowania samobójcze i autoagresywne
* Trudności w regulacji emocji
* Uzależnienia
* Zaburzenia odżywiania (np. bulimia, kompulsywne objadanie)
* PTSD (w wersji DBT-PE)
To podejście bardzo ustrukturyzowane, konkretne, koncentrowane na umiejętnościach, i ma solidne podstawy naukowe.
Mam nadzieję, że udało mi się wyjaśnić specyfikę DBT. Pozdrawiam serdecznie.
Kacper Urbanek
Dzień dobry,
Psychoterapia DBT to podejście terapeutyczne, które zostało opracowane przez Marshę Linehan w latach 80, pierwotnie z myślą o osobach z zaburzeniem osobowości borderline, ale dziś znajduje zastosowanie w pracy z wieloma innymi trudnościami emocjonalnymi. Jest to forma terapii poznawczo-behawioralnej, jednak wzbogacona o elementy dialektyki i uważności tj. mindfulness.
DBT kładzie nacisk na dialektykę, czyli przekonanie, że dwie pozornie sprzeczne rzeczy mogą być jednocześnie prawdziwe, np. Akceptuję siebie taką, jaka jestem i pracuję nad zmianą. Terapia pomaga znaleźć równowagę między akceptacją siebie a koniecznością zmiany zachowań, które są szkodliwe. Ponadto ważna w DBT, jest regulacja emocji, terapia adresuje trudności w rozpoznawaniu, wyrażaniu i kontrolowaniu silnych emocji. Dzięki uważności (mindfulness), która polega na uczeniu się świadomego przeżywania chwili obecnej bez oceniania siebie i otoczenia.
Podczas terapii ważnym obszarem jest również radzenie sobie w kryzysie tj. rozwój umiejętności przetrwania trudnych emocjonalnie sytuacji bez podejmowania destrukcyjnych działań (np. samookaleczeń, nadużywania substancji). Struktura terapii DBT zazwyczaj obejmuje cztery komponenty: Indywidualna terapia, czyli cotygodniowe sesje 1:1 z terapeutą, które koncentrują się na bieżących problemach, tzw. hierarchii celów np. najpierw zachowania zagrażające życiu, potem te, które zakłócają terapię, itd.
Trening umiejętności w grupie, cotygodniowe spotkania grupowe (często 2–2,5 godziny), podczas których pacjenci uczą się i ćwiczą konkretne umiejętności np. radzenie sobie ze stresem, relacje interpersonalne, regulacja emocji, uważność. Chociaż pierwotnie kierowana do osób z osobowością borderline (szczególnie z tendencjami samobójczymi, samookaleczeniami, niestabilnymi relacjami), dziś skuteczność DBT potwierdzono także m.in. w leczeniu:
zaburzeń odżywiania (bulimia, kompulsywne objadanie się)
zespołu stresu pourazowego (PTSD)
uzależnień
depresji opornej na leczenie
zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.
Cele DBT obejmują:
zmniejszenie zachowań impulsywnych i destrukcyjnych,
poprawę jakości relacji interpersonalnych,
zwiększenie zdolności regulowania emocji,
poprawę ogólnego funkcjonowania i jakości życia.
Jest to jedna z niewielu metod, która łączy akceptację np. poprzez uważność i empatię terapeuty z bardzo konkretnym treningiem umiejętności, co daje osobom bardzo emocjonalnie wrażliwym narzędzia do codziennego funkcjonowania.
Z pozdrowieniami
Kacper Urbanek
Psycholog, diagnosta
Fala Wsparcia
Jest to jeden z nurtów, w którym pracujemy, więc chętnie podzielimy się odpowiedzią :)
Terapia dialektyczno – behawioralna (DBT) jest jedną z terapii tzw. „trzeciej fali” CBT (terapii poznawczo – behawioralnej). Terapię DBT stworzyła Marsha M. Linehan z myślą o osobach z zaburzeniem osobowości borderline. Badania wskazują jednak , że korzystają na niej również osoby ogólnie z dysregulacją emocji, np. samookaleczający się, z tendencjami "s", w uzależnieniach czy z zaburzeniami odżywiania (bulimia).
Terapia DBT zakłada leczenie w ramach 4 modułów:
- TERAPIA INDYWIDUALNA
- GRUPOWY TRENING UMIEJĘTNOŚCI
- COACHING TELEFONICZNY
- ZESPÓŁ KONSULTACYJNY DLA TERAPEUTÓW
Każdy z modułów ma trochę inną funkcję. Trening umiejętności DBT ma pomóc w nauczeniu się nowych umiejętności. Terapia indywidualna i coaching telefoniczny mają na celu wsparcie w motywacji i by stosować te umiejętności w codziennym życiu. Zespół konsultacyjny, to pomoc dla terapeuty, by utrzymać motywację i rozwijać swoje własne umiejętności.
Monika Wyszomierska
Dialektyczna Terapia Behawioralna (DBT) łączy techniki poznawczo-behawioralne (należy do tzw. 3 fali psychoterapii CBT) z uważnością i akceptacją, ucząc umiejętności radzenia sobie z intensywnymi emocjami, impulsywnością, trudnościami w relacjach i sytuacjach kryzysowych. DBT składa się z 3 elementów: grupowego treningu umiejętności, terapię indywidualną i coaching kryzysowy. Ponadto terapeuci DBT pracują w zespołach konsultacyjnych. DBT pomaga budować "życie warte przeżycia", dedykowane jest osobom, które mają trudności z impulsywnymi destrukcyjnymi zachowaniami, dużą niestabilnością emocjonalną, intensywnymi i niestabilnymi relacjami. To podejście terapeutyczne jest skuteczne, ale też wymagające dużego zaangażowania ze strony pacjenta. Decyzję o włączeniu BDT w proces leczenia powinien podjąć specjalista zdrowia psychicznego po zapoznaniu się z sytuacją pacjenta.
Serdeczności!
Pracownia Psychoterapii Wolne Myśli
Dzień dobry,
psychoterapia DBT (Dialektyczno-Behawioralna) to specjalistyczna forma terapii, którą oferuje się osobom doświadczającym intensywnych emocji, trudności w relacjach czy impulsywnych zachowań. Jej głównym celem jest pomoc w osiągnięciu większej równowagi emocjonalnej, poprawie jakości życia i budowaniu zdrowych strategii radzenia sobie z trudnościami.
DBT łączy klasyczne techniki terapii poznawczo-behawioralnej z elementami uważności (mindfulness) i akceptacji. Skupia się na czterech kluczowych obszarach:
- Uważność (mindfulness) – nauka bycia „tu i teraz” oraz pełnego doświadczania emocji bez oceniania ich,
- Tolerancja dyskomfortu – rozwijanie umiejętności radzenia sobie w kryzysach bez uciekania się do destrukcyjnych zachowań,
- Regulacja emocji – lepsze rozumienie i kontrolowanie silnych emocji,
- Efektywność interpersonalna – budowanie zdrowych relacji i asertywna komunikacja.
Terapia DBT została opracowana z myślą o osobach z zaburzeniami osobowości z pogranicza (borderline), ale jest skuteczna także w leczeniu depresji, zaburzeń odżywiania, uzależnień czy lęków.
Z wyrazami szacunku
Pracownia Psychoterapii Wolne Myśli
Katarzyna Zawisza
Terapia DBT, czyli Dialektyczna Terapia Behawioralna to podejście stworzone z myślą o osobach doświadczających intensywnych emocji, trudności w relacjach i impulsywnych zachowań. Łączy elementy akceptacji i zmiany, ucząc konkretnych umiejętności w czterech głównych obszarach: uważności, regulacji emocji, tolerancji na dyskomfort oraz efektywności interpersonalnej. Proces terapeutyczny DBT obejmuje zarówno sesje indywidualne, jak i treningi umiejętności w grupie. Podczas terapii, pacjenci uczą się, jak lepiej radzić sobie z trudnymi emocjami, poprawić relacje z innymi i unikać destrukcyjnych reakcji.
Justyna Czerniawska (Karkus)
Dzień dobry,
terapia DBT (terapia dialektyczno-behawioralna) to metoda łącząca ze sobą techniki terapii poznawczo-behawioralnej z elementami uważności i akceptacji. To, co odróżnia ją od innych podejść terapeutycznych to to, że łączy w sobie: terapię indywidualną, grupowe treningi umiejętności, coaching telefoniczny oraz zespół konsultacyjny terapeutów.
Pozdrawiam serdecznie,
Justyna Czerniawska - psycholog, psychoterapeuta
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologa
Zobacz podobne
Dzień dobry, Co musiałoby się wydarzyć, co powinnam powiedzieć, jak zachować się, aby terapeuta stwierdził, że moja sesja była bardzo trudna?
Często słyszę od terapeuty, że miał dużo trudnych sesji w tygodniu. Poświęca im dużo czasu, czasami kosztem naszych spotkań. Chciałabym, aby mi też tyle uwagi poświęcał na sesjach, jednak najwyraźniej jestem "za łatwa" i nasze spotkania są, aby je tylko odbębnić.
Chcę więc, abym ja też miała bardzo trudną sesje. Tylko jak się za to zabrać?
Witam,
od miesiąca uczestniczę w terapii na dziennym oddziale leków i nerwów. Omawialiśmy mój problem, który bardzo mnie porusza. Jedna z terapeutek powiedziała, że chce do niego powrócić w kolejnym tygodniu. Kiedy nadszedł ten czas i zaczęliśmy nad nim pracować, druga powiedziała, że ma dość o tym rozmawiać.
Moje pytanie brzmi, czy jej zachowanie to metoda terapii?
Nie ukrywam, że zadziałało na mnie to bardzo źle i boję się teraz mówić o czymkolwiek.
Witam.
Chodzę po terapeutach od blisko 15 lat z zerowym efektem.
Obecnie jestem u terapeuty, od którego już raz odszedłem, ale po półrocznym okresie postanowiłem jednak znów powrócić.
Niestety znów się pojawił powód mojego wcześniejszego odejścia z terapii i nie daje mi to spokoju. Powodem jest to, że czuję się przez swojego terapeutę oceniany i przymuszany do pewnych działań. Terapeuta mówi mi, że powinienem czuć wstyd przed samym sobą i że z pewnych powodów nie jestem w stanie tego poczuć.
Dla mnie taka terapia to już jakiś rodzaj nękania, który niestety nie pojawia się po raz pierwszy. Jestem gotów odejść na stałe. Nie wiem tylko co dalej ... Czy to normalne by terapeuta sugerował jak powinienem się czuć ?! Czy to nie ja decyduje o swoich emocjach ?? Czuję po raz kolejny, że przy tym terapeucie tracę ostatnie resztki niezależności / wolności, której i tak niewiele w moim życiu. Zawsze uważałem, że terapeuta powinien stać po stronie pacjenta, a nie sugerować by to pacjent czuł się z samym sobą źle. Dla mnie to wszystko jest o tyle trudniejsze, bo sam żyje w izolacji z poczuciem wstydu i winy. Gdy mi to mówi czuję, że jestem sam sobie winny. To jest już dramat. POMOCY.
Dzień dobry, mam pewien problem, a raczej mój partner. Zdiagnozowano u niego zaburzenia somatyczne 2 lata temu, stosował farmakoterapię oraz uczęszczał na spotkania z psychiatrą, po roku zakończono leczenie. Od paru miesięcy ma nawroty. Moje pytanie brzmi - czy musi załatwić sobie skierowanie od lekarza rodzinnego, by móc zapisać się do psychiatry i psychologa na NFZ? Czy skierowanie nie jest wymagane?
Jestem niepełnoletni Udałem się do psychologa szkolnego, który po rozmowie zobaczył, że mam jakiś problem i zaprosił mnie na kolejne spotkanie. Przy drugim spotkaniu przyznałem się do spożywania Marihuany, Pani psycholog uznała, że jest to dla mnie zagrożenie zdrowia lub życia, powiedziała, że MUSZE udać się na terapie zawiadomiła moich rodziców i powiedziała, że jeśli się tam nie udamy, to sprawa zostanie zgłoszona do sądu rodzinnego. Wiem, że może i terapia by mi się przydała, ale w tym momencie mego życia nie chce tego robić, moja mama również bardzo to przeżyła. Czy wystarczy, żebym udał się na jedną wizytę oraz złożył papier w szkole, że udałem się na terapię, czy wtedy psycholog "zapomina" o temacie i pozwala dalej na decydowanie o mnie przez Rodzica, w momencie, gdy z rodzicem udaje się na terapie. Bo nie wiem do końca czy w takim momencie nie jestem już praktycznie zmuszony do terapii (No bo chyba żadne dziecko i rodzic nie chce mieć sprawy w sądzie)