Wstecz
Odpowiedz jako specjalista
Małgorzata Plata
Szanowna Pani Alu,
DBT (Dialectical Behavior Therapy, czyli Terapia Dialektyczno-Behawioralna) to forma terapii poznawczo-behawioralnej, która została opracowana przez amerykańską psycholożkę Marshę Linehan z myślą o leczeniu osób z zaburzeniem osobowości borderline (BPD), ale dziś jest stosowana znacznie szerzej — także przy depresji, zaburzeniach odżywiania, uzależnieniach czy chronicznym stresie. Na czym polega DBT?
Terapia DBT opiera się na dialektyce – czyli łączeniu przeciwieństw (np. akceptacji i zmiany). Główne założenie mówi: „Akceptuję siebie taką, jaka jestem, i jednocześnie pracuję nad tym, by się zmieniać.”
Oto kluczowe elementy DBT:
1. Trening umiejętności DBT:
Odbywa się zazwyczaj w grupach (ale można go prowadzić indywidualnie).
Składa się z 4 głównych modułów:
Uważność (mindfulness)*– bycie obecnym „tu i teraz”, bez oceniania.
Tolerancja dyskomfortu – strategie radzenia sobie z kryzysami bez pogłębiania problemu.
Regulacja emocji – rozpoznawanie, nazywanie i zarządzanie intensywnymi emocjami.
Efektywność interpersonalna– poprawa relacji, asertywność, wyrażanie potrzeb.
2. Indywidualna terapia DBT:
Skupia się na motywacji do zmiany, analizie trudnych zachowań (np. samookaleczeń, napadów złości).
Stosuje analizę łańcuchową – krok po kroku bada, co doprowadziło do danego zachowania.
3. Coaching telefoniczny (opcjonalny): Krótkie wsparcie między sesjami, by zastosować umiejętności w realnych sytuacjach.
4. Zespół konsultacyjny dla terapeutów
DBT kładzie nacisk na wspieranie także terapeutów — mają oni swój własny zespół wsparcia i superwizji.
Dla kogo jest DBT?
* Zaburzenie osobowości borderline (BPD)
* Zachowania samobójcze i autoagresywne
* Trudności w regulacji emocji
* Uzależnienia
* Zaburzenia odżywiania (np. bulimia, kompulsywne objadanie)
* PTSD (w wersji DBT-PE)
To podejście bardzo ustrukturyzowane, konkretne, koncentrowane na umiejętnościach, i ma solidne podstawy naukowe.
Mam nadzieję, że udało mi się wyjaśnić specyfikę DBT. Pozdrawiam serdecznie.
Kacper Urbanek
Dzień dobry,
Psychoterapia DBT to podejście terapeutyczne, które zostało opracowane przez Marshę Linehan w latach 80, pierwotnie z myślą o osobach z zaburzeniem osobowości borderline, ale dziś znajduje zastosowanie w pracy z wieloma innymi trudnościami emocjonalnymi. Jest to forma terapii poznawczo-behawioralnej, jednak wzbogacona o elementy dialektyki i uważności tj. mindfulness.
DBT kładzie nacisk na dialektykę, czyli przekonanie, że dwie pozornie sprzeczne rzeczy mogą być jednocześnie prawdziwe, np. Akceptuję siebie taką, jaka jestem i pracuję nad zmianą. Terapia pomaga znaleźć równowagę między akceptacją siebie a koniecznością zmiany zachowań, które są szkodliwe. Ponadto ważna w DBT, jest regulacja emocji, terapia adresuje trudności w rozpoznawaniu, wyrażaniu i kontrolowaniu silnych emocji. Dzięki uważności (mindfulness), która polega na uczeniu się świadomego przeżywania chwili obecnej bez oceniania siebie i otoczenia.
Podczas terapii ważnym obszarem jest również radzenie sobie w kryzysie tj. rozwój umiejętności przetrwania trudnych emocjonalnie sytuacji bez podejmowania destrukcyjnych działań (np. samookaleczeń, nadużywania substancji). Struktura terapii DBT zazwyczaj obejmuje cztery komponenty: Indywidualna terapia, czyli cotygodniowe sesje 1:1 z terapeutą, które koncentrują się na bieżących problemach, tzw. hierarchii celów np. najpierw zachowania zagrażające życiu, potem te, które zakłócają terapię, itd.
Trening umiejętności w grupie, cotygodniowe spotkania grupowe (często 2–2,5 godziny), podczas których pacjenci uczą się i ćwiczą konkretne umiejętności np. radzenie sobie ze stresem, relacje interpersonalne, regulacja emocji, uważność. Chociaż pierwotnie kierowana do osób z osobowością borderline (szczególnie z tendencjami samobójczymi, samookaleczeniami, niestabilnymi relacjami), dziś skuteczność DBT potwierdzono także m.in. w leczeniu:
zaburzeń odżywiania (bulimia, kompulsywne objadanie się)
zespołu stresu pourazowego (PTSD)
uzależnień
depresji opornej na leczenie
zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.
Cele DBT obejmują:
zmniejszenie zachowań impulsywnych i destrukcyjnych,
poprawę jakości relacji interpersonalnych,
zwiększenie zdolności regulowania emocji,
poprawę ogólnego funkcjonowania i jakości życia.
Jest to jedna z niewielu metod, która łączy akceptację np. poprzez uważność i empatię terapeuty z bardzo konkretnym treningiem umiejętności, co daje osobom bardzo emocjonalnie wrażliwym narzędzia do codziennego funkcjonowania.
Z pozdrowieniami
Kacper Urbanek
Psycholog, diagnosta
Fala Wsparcia
Jest to jeden z nurtów, w którym pracujemy, więc chętnie podzielimy się odpowiedzią :)
Terapia dialektyczno – behawioralna (DBT) jest jedną z terapii tzw. „trzeciej fali” CBT (terapii poznawczo – behawioralnej). Terapię DBT stworzyła Marsha M. Linehan z myślą o osobach z zaburzeniem osobowości borderline. Badania wskazują jednak , że korzystają na niej również osoby ogólnie z dysregulacją emocji, np. samookaleczający się, z tendencjami "s", w uzależnieniach czy z zaburzeniami odżywiania (bulimia).
Terapia DBT zakłada leczenie w ramach 4 modułów:
- TERAPIA INDYWIDUALNA
- GRUPOWY TRENING UMIEJĘTNOŚCI
- COACHING TELEFONICZNY
- ZESPÓŁ KONSULTACYJNY DLA TERAPEUTÓW
Każdy z modułów ma trochę inną funkcję. Trening umiejętności DBT ma pomóc w nauczeniu się nowych umiejętności. Terapia indywidualna i coaching telefoniczny mają na celu wsparcie w motywacji i by stosować te umiejętności w codziennym życiu. Zespół konsultacyjny, to pomoc dla terapeuty, by utrzymać motywację i rozwijać swoje własne umiejętności.
Monika Wyszomierska
Dialektyczna Terapia Behawioralna (DBT) łączy techniki poznawczo-behawioralne (należy do tzw. 3 fali psychoterapii CBT) z uważnością i akceptacją, ucząc umiejętności radzenia sobie z intensywnymi emocjami, impulsywnością, trudnościami w relacjach i sytuacjach kryzysowych. DBT składa się z 3 elementów: grupowego treningu umiejętności, terapię indywidualną i coaching kryzysowy. Ponadto terapeuci DBT pracują w zespołach konsultacyjnych. DBT pomaga budować "życie warte przeżycia", dedykowane jest osobom, które mają trudności z impulsywnymi destrukcyjnymi zachowaniami, dużą niestabilnością emocjonalną, intensywnymi i niestabilnymi relacjami. To podejście terapeutyczne jest skuteczne, ale też wymagające dużego zaangażowania ze strony pacjenta. Decyzję o włączeniu BDT w proces leczenia powinien podjąć specjalista zdrowia psychicznego po zapoznaniu się z sytuacją pacjenta.
Serdeczności!
Pracownia Psychoterapii Wolne Myśli
Dzień dobry,
psychoterapia DBT (Dialektyczno-Behawioralna) to specjalistyczna forma terapii, którą oferuje się osobom doświadczającym intensywnych emocji, trudności w relacjach czy impulsywnych zachowań. Jej głównym celem jest pomoc w osiągnięciu większej równowagi emocjonalnej, poprawie jakości życia i budowaniu zdrowych strategii radzenia sobie z trudnościami.
DBT łączy klasyczne techniki terapii poznawczo-behawioralnej z elementami uważności (mindfulness) i akceptacji. Skupia się na czterech kluczowych obszarach:
- Uważność (mindfulness) – nauka bycia „tu i teraz” oraz pełnego doświadczania emocji bez oceniania ich,
- Tolerancja dyskomfortu – rozwijanie umiejętności radzenia sobie w kryzysach bez uciekania się do destrukcyjnych zachowań,
- Regulacja emocji – lepsze rozumienie i kontrolowanie silnych emocji,
- Efektywność interpersonalna – budowanie zdrowych relacji i asertywna komunikacja.
Terapia DBT została opracowana z myślą o osobach z zaburzeniami osobowości z pogranicza (borderline), ale jest skuteczna także w leczeniu depresji, zaburzeń odżywiania, uzależnień czy lęków.
Z wyrazami szacunku
Pracownia Psychoterapii Wolne Myśli
Katarzyna Zawisza
Terapia DBT, czyli Dialektyczna Terapia Behawioralna to podejście stworzone z myślą o osobach doświadczających intensywnych emocji, trudności w relacjach i impulsywnych zachowań. Łączy elementy akceptacji i zmiany, ucząc konkretnych umiejętności w czterech głównych obszarach: uważności, regulacji emocji, tolerancji na dyskomfort oraz efektywności interpersonalnej. Proces terapeutyczny DBT obejmuje zarówno sesje indywidualne, jak i treningi umiejętności w grupie. Podczas terapii, pacjenci uczą się, jak lepiej radzić sobie z trudnymi emocjami, poprawić relacje z innymi i unikać destrukcyjnych reakcji.
Justyna Czerniawska (Karkus)
Dzień dobry,
terapia DBT (terapia dialektyczno-behawioralna) to metoda łącząca ze sobą techniki terapii poznawczo-behawioralnej z elementami uważności i akceptacji. To, co odróżnia ją od innych podejść terapeutycznych to to, że łączy w sobie: terapię indywidualną, grupowe treningi umiejętności, coaching telefoniczny oraz zespół konsultacyjny terapeutów.
Pozdrawiam serdecznie,
Justyna Czerniawska - psycholog, psychoterapeuta
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Dobierz psychologa
Zobacz podobne
Witam serdecznie. Jestem alkoholikiem i pozostaję w trzeźwości od ponad 4 lat. Od początku trzeźwienia należę do AA. Od kilku miesięcy jestem też pod okiem terapeutki, a dwa tygodnie temu zacząłem uczęszczać na terapię grupową dla alkoholików, prowadzoną przed dwóch terapeutów uzależnień. Moje pytanie dotyczy jednak czegoś innego. Blisko rok temu odkryłem w sobie ogromne pragnienie niesienia pomocy ludziom jako terapeuta uzależnień. W tym celu skończyłem studia podyplomowe on-line w Wyższej Szkole Kształcenia Zawodowego. Mieszkam i pracuję w UK. Mam pytanie, a w zasadzie prośbę o wskazanie mi możliwego kierunku bądź kierunków dalszego rozwoju.
Proszę o wskazanie drogi co dalej robić, aby zostać terapeutą uzależnień. Czy muszę przejść dodatkowe kursy, szkolenia, czy może studia? Czy muszę uzyskać certyfikat, a jeśli tak, od czego i gdzie zacząć? Czy muszę odbyć 4-letnie szkolenie, czy wystarczy znaleźć miejsce do odbycia praktyki? Nie czuję się w pełni gotów do takiej pracy po odbytych studiach podyplomowych, a bardzo mi zależy, aby nie tracić czasu i rozwijać się. Rozważam także powrót do Polski w najbliższym czasie i czy mogę dostać wskazówki gdzie się udać, zapisać, zgłosić, aby móc podążać obraną drogą. Będę bardzo wdzięczny za odpowiedź, ponieważ strasznie trudno znaleźć mi odpowiedzi na powyższe pytania. Mam wrażenie, że stoję w miejscu, a chciałbym pracować w tym zawodzie, bo czuję do tego ogromny pociąg i pasję.
Pozdrawiam serdecznie Michał.
Na czym polega psychoterapia ericksonowska? W jakich problemach się na nią zgłosić?
Dzień dobry,
Poszukuję psychoterapii na NFZ w Krakowie, jest to dość pilna sprawa. Mam objawy depresyjne oraz lękowe.
Witam. Jest pewna bardzo ważna kwestia, o którą chciałabym dopytać. Przed laty, będąc 8-10 letnią uczennicą szkoły podstawowej, doświadczyłam molestowania ze strony swojej wychowawczyni. Trwało to 3 lata. Od tych wydarzeń minęło 15 lat, ale przez cały ten czas nie miałam odwagi o tym rozmawiać. W tamtych czasach po zajęciach wychowania fizycznego wszyscy wracaliśmy do klasy, zarówno chłopcy, jak i dziewczynki i tam się przebieraliśmy. Wychowawczyni również była obecna w klasie, nie wychodziła. Wychowawczyni podchodziła do mnie i pomagała mi się przebierać, mimo że nigdy nie prosiłam o pomoc. Pamiętam jak któregoś razu koszulka od WF zaplątała mi się z podkoszulkiem, który miałam pod nią. Mówiłam, że sobie poradzę, ale ona kazała mi podejść do siebie do biurka i wtedy mnie rozebrała, wskutek czego stałam przed nią i resztą klasy półnago. Nie nosiłam wówczas biustonoszy, byłam dzieckiem. Często poprawiała mi spodnie spontanicznie w klasie, na korytarzu, wkładając ręce pod nie. Czułam jej dotyk wszędzie z tyłu, z przodu, ale gdy próbowałam odejść, krępowała mi ruchy, przytrzymując mnie i beształa, że musi mi poprawić spodnie, bo "wyglądam jak fleja". Za każdym razem jak poprawiała mi koszulkę lub ją zdejmowała, czułam jej dłonie, sunące po całej mojej klatce piersiowej. To były wprawdzie szybkie ruchy, ale pamiętam swój dyskomfort i zażenowanie doskonale. Bardzo często dotykała mojego ciała przez ubrania, gdy "pomagała mi" z nimi. Nigdy jednak nie doszło do niczego więcej, tj. nie włożyła mi rąk pod bieliznę. Nauczyciele niejednokrotnie widzieli, jak ona poprawia mi spodnie na boisku, nikt nie zareagował. Gdy powiedziałam o tych zdarzeniach mojej matce pięć lat po fakcie, powiedziała, że to normalne, że wychowawczyni pomaga dzieciom w ten sposób. Nigdy już więcej nie poruszałam z nią tego tematu. Nie zamierzam tego zgłaszać oficjalnie, częściowo z powodu braku wiary w powodzenie, ale przede wszystkim ze wstydu. Od marca tego roku uczęszczam na terapię. Zapisałam się na nią z innego powodu niż tamto doświadczenie, lecz wiem, że ten temat również będzie musiał zostać w końcu podjęty. Chodzę na terapię do kobiety, która jest psychologiem klinicznym oraz terapeutą należącym do Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczo-Behawioralnej (PTTPB). Wedle mojej wiedzy, psycholog zostaje zwolniony z tajemnicy zawodowej, jeżeli życie pacjenta lub innych osób jest zagrożone, albo gdy tak stanowią inne przepisy. Z tego, co się orientuję, chodzi tu o ustawę o przeciwdziałaniu przemocy domowej oraz ustawę o przeciwdziałaniu narkomanii. Wiem także, iż art. 240 KK zobowiązuje do zawiadomienia organów ścigania o dokonaniu lub usiłowaniu popełnienia przestępstw opisanych w wyżej wymienionym artykule. Tu się nasuwa moje pytanie. Czy w tym przypadku, po takim wyznaniu, mój terapeuta byłby zobowiązany zawiadomić policję i tym samym, złamać tajemnicę zawodową? Nie wiem, czy opisane przeze mnie wyżej działania wypełniają znamiona przestępstwa z art. 200 KK, ale jeśli tak, to wedle przepisu z art. 240 KK, musiałaby o tym powiadomić policję.
Jak to wygląda z Państwa perspektywy? Nie ukrywam, że ta niepewność bardzo mocno mnie hamuje w przerobieniu tego tematu na terapii. Z góry dziękuję za odpowiedź, pozdrawiam.
Już jutro będę się dzieliła tą sytuacją z 2019 roku z nieudanej randki na terapii. Z jednej strony stresuję się... a z drugiej jestem zamrożona. Wyłączyłam emocje. Także ma to dwie strony medalu. Dodatkowo w sobotę mam usg piersi i jeszcze bardziej się denerwuję. Staram się robić cokolwiek, by o tym nie myśleć, no i nie zawsze wychodzi. Chciałabym już by była sobota wieczór...napiszcie mi coś miłego..coś co podtrzyma mnie na duchu Ps. Terapię mam jutro przed południem, a wizytę u lekarza w sobotę o 9.30.