Odpowiedz jako specjalista
WsteczW związkach szukam poczucia bezpieczeństwa, którego nigdy nie miałam. Jak wyjść z błędnego myślenia?
Witam, byłam w paru związkach, te związki zawsze kończyły się porażką, bo szukałam w nich bezpieczeństwa. Jak mogę wyjść z tego błędnego koła?
Wp
1 rok temu
Sylwia Sawicka
Jeśli schemat się powtarza w kolejnych relacjach to być może warto pomyśleć o psychoterapii, gdzie będzie mogła Pani zrozumieć przebieg tych relacji. Być może wiąże się to z Pani ważnymi relacjami z dzieciństwa, z rodzicami czy z relacją pomiędzy nimi. Czasami przerwanie takiego błędnego koła samodzielnie jest trudne i warto poszukać dla siebie wsparcia. Szczególnie pomocna może być psychoterapia w nurcie psychodynamicznym.
Sylwia Sawicka- psycholożka, psychoterapeutka
1 rok temu
Nadal nie znasz odpowiedzi na nurtujące Cię kwestie?
Umów się na wizytę do jednego z naszych Specjalistów!
Monika Wodnicka
szukanie bezpieczeństwa w związku jest pewnego rodzaju atawizmem/pozostałością po nieutulonym dzieciństwie. zawsze wiąże się ściśle z relacjami rodzinnymi i tzw. przymusem powtarzania.
to skomplikowane, ale jednocześnie całkiem zrozumiałe zjawisko w naszym życiu.
dorośli partnerzy dają sobie w jakimś stopniu poczucie bezpieczeństwa i jest to naturalne. jednak nie może być to motywem zdrowego związku.
jeśli chce Pani rozwiązać tego rodzaju problem, należałoby przejść dość głęboką psychoterapię.
1 rok temu
Anna Martyniuk-Białecka
Witaj Wp,
Rozpoznanie i praca nad wzorcami związanymi z poszukiwaniem bezpieczeństwa w związkach to ważny krok w kierunku budowania zdrowych relacji. Oto kilka sugestii, które mogą Ci pomóc wyjść z tego błędnego koła:
Samopoznanie:
- Zastanów się nad swoimi wcześniejszymi związkami i zidentyfikuj wzorce, które się w nich pojawiały. Spróbuj zrozumieć, co było źródłem Twoich potrzeb związanych z bezpieczeństwem.
Komunikacja:
- Ucz się jasnej i otwartej komunikacji z partnerem. Dzielenie się uczuciami, oczekiwaniami i potrzebami pozwala na zrozumienie siebie nawzajem i tworzenie zdrowszych relacji.
Terapia indywidualna:
- Skorzystaj z terapii indywidualnej, aby bardziej zgłębić swoje potrzeby, prace nad samoświadomością i zrozumienie korzeni wzorców zachowań w związkach.
Rozwój osobisty:
- Inwestuj w rozwój osobisty. Czytaj książki, uczestnicz w warsztatach, pracuj nad umiejętnościami interpersonalnymi. Im bardziej się rozwijasz, tym bardziej jesteś gotowa na zdrowe relacje.
Akceptacja niepewności:
- Zrozum, że w każdym związku istnieje pewne ryzyko i niepewność. Akceptowanie tych czynników może pomóc w zbudowaniu elastyczności i dostosowywaniu się do zmieniających się sytuacji.
Budowanie zdrowych granic:
- Naucz się stawiać granice w związku. Zrozum, gdzie kończą się Twoje potrzeby, a zaczynają potrzeby partnera. Wspólna praca nad budowaniem zdrowych granic przyniesie korzyści obu stronom.
Pamiętaj, że proces ten może wymagać czasu i wysiłku. Jeśli trudności są głęboko zakorzenione, profesjonalna pomoc terapeutyczna może być bardzo skutecznym narzędziem w procesie zmiany!
Pozdrawiam serdecznie,
psycholog Anna Martyniuk-Białecka
1 rok temu
Zobacz podobne
Zaburzenia nastroju i lękowe po traumie. Leki psychiatryczne nie dają poprawy. Jak mam sobie poradzić?
Bardzo proszę o pomoc , wyrażenie opinii, ewentualnie nakierowanie, jak postąpić dalej. Od 5 lat zmagam się z różnego typu dolegliwościami, stało się to po śmierci mojej bliskiej osoby , bardzo mocno to przeżyłam , ciągle szukam przyczyny mojego złego samopoczucia . Głównymi dolegliwościami są ciągle bóle brzucha , biegunki z zaparciami naprzemiennie, skoki lub spadki ciśnienia oraz pulsu, wybudzanie się w ciągu nocy po 4/5 razy , bardzo silne zmęczenie. którego nie mogę niczym poprawić w ciągu dnia , płacz , jadłowstręt, na sam widok jedzenia robi mi się niedobrze
, co chwilę latam po lekarzach, żeby znaleźć przyczynę, ale wszyscy twierdzą, że to nerwica lękowa ze stanami depresyjnymi . Byłam już u neurologa , psychologa , psychiatry . Testujemy ciągle to nowe leki, które działają tylko do 3 tyg później wszystko wraca nawet z podwójną siłą . Mam dopiero 25 lat a każdy dzień jest walką, aby go przetrwać. Tylko czekam kiedy położę się spać tak, jakbym wtedy nie czuła tego bólu , zmęczenia i uciekała w ten sposób . Chciałabym zacząć terapię, ale terminy są tak odległe, że nie widzę sensu widzenia się z lekarzem dwa razy w miesiącu . Brakuje mi siły na to wszystko . Z wiecznie uśmiechniętej dziewczyny stałam się wrakiem człowieka .
Polecenia książek dot. zaburzeń lękowych.
Dzień dobry, czy poleca ktoś z państwa jakieś książki o zaburzeniach lękowych? Oprócz psychoterapii chciałabym też zaczerpnąć informacje z jakiejś książki/ebooka i chętnie dowiem się co poleca ktoś, kto zna się na tym lepiej niż ja. :)
Witam, zwracam się z takim problem, otóż z reguły jestem pogodną osobą, uśmiechniętą
Witam, zwracam się z takim problem, otóż z reguły jestem pogodną osobą, uśmiechniętą, ale są momenty, gdzie moja psychika płata mi figle i czuję lęk czy to w sklepie, czy w pracy czuję wzrok ludzi na sobie i ich szepty na mój temat, moje ciało wtedy umiera-nie mogę się ruszyć, robię się czerwona, zimne poty mnie oblewają, całe ciało ból, i w głowie tysiące myśli, boję się spojrzeć, w którąkolwiek stronę, żeby tylko nie zobaczyć wzroku kogoś na sobie. Parę razy z tego powodu zwalniałam się z pracy, nawet w środku nocy potrafiłam wyjść z zakładu, gdyż moje lęki wyobcowania sięgały zenitu, nie wspomnę o strachu zrobienia kroku, gdyż wszystko przede mną wiruje, wtedy każdą sytuację i zdanie analizuję w domu, a po co, czemu itd. Są dni, kiedy z łóżka nie potrafię wstać, po prostu ciało i umysł nie współgrają ze sobą, próbowałam wytłumaczyć bliskim mój problem, lecz oni widzą tylko to, co chcą, do tego dochodzi prześladowanie w pracy przez niby dojrzałe kobiety, które swoją złośliwością i wredotą wpędzają mnie w większe lęki. Największy lęk odczuwam idąc do pracy, właśnie nic nie jest w stanie tego złagodzić, mam już dość.
Dlaczego pamiętam same epizody tak do 11 roku życia.
Dlaczego pamiętam same epizody tak do 11 roku życia. Mam nerwicę lękową i w zasadzie nie wiem, w jaki sposób mam sobie udowodnić, że wtedy żyłam normalnie, byłam dobrym dzieckiem itp. Miałam również około 12 roku życia epizody związane z odwracaniem się za ludźmi i strachem, że im coś robię, a teraz też nie mogę sobie udowodnić, że to faktycznie był tylko strach, co ja mogę wiedzieć po 20 latach... Czuję jak bym się obudziła i nie wiedziała, kim jestem. Jak żyć z taką niepewnością mimo terapii, leków itp.
Do kogo udać się z depresją lękową, samotnością i lękiem przed relacją seksualną?
Dzień dobry, chciałbym udać się na terapię, mam 30 lat i nigdy nie uprawiałem seksu . Zmagam się z depresją lękową oraz odczuwam strach przed odbyciem stosunku seksualnego z powodu traumy. Moje pytanie brzmi, do kogo najlepiej mam sie udać? Wizyta u psychoterapeuty czy może u seksuologa? Lepszym wyborem będzie kobieta czy mężczyzna. Dodam, że bardzo brakuje mi miłości i odczuwam samotność, przez to wolałbym się udać do kobiety. Czy aby na pewno będzie to dobre rozwiązanie?
